________________
પ
સાધુઓ જ સાચા, બીજ નહીં, એ સંકચિતતા ફેલાવવામાં ધર્મગુરુઓને હાથ છે, તેથી ધર્મ છેટી રીતે વગોવાય છે.”
શ્રી હામણુબેન: “ આજે તો શિક્ષા-ગુરુ અને દીક્ષા-ગુરુ એમ બે ભેદે સ્પષ્ટ છે."
શ્રી ચંચળબેનઃ” પણ, રિક્ષાગુરૂઓ આજે કેળવણમાં ભલે ભાષા અને આંકડાનું જ્ઞાન આપે પણ ત્રીશેક વર્ષ પહેલાં સદાચાર અને નીતિનાં શિક્ષણ ઉપર જે ભાર મૂકાત તે આજે ઢીલો પડી ગયો છે.
હા, દીક્ષાગુરુઓ (પારમાર્ષિક જ્ઞાનીઓ) ચારિત્રય વિષે જરૂર કહેતા હોય છેઃ (૧) આ રીતે રહેવું (૨) આવા વ્રત નિયમો પાળવા જોઈએ!
પણ શિક્ષાગુરૂ દીક્ષાગુરુ બન્ને નીતિ-સદાચાર ઉપર ભાર નહીં મૂકે તે સમાજની હાલત ખુબ જ કથળતી જશે.
શ્રી બાલાચારીજી: “પ્રયાગમાં મેં જોયું કે એક મહાત્મા સાવ નગ્ન અને છતાં બે હાથમાં બે કીંમતી ઘડિયાળો અને ત્રીજી તેમણે પગ ઉપર બાંધી હતી. સારામાં સારી સાયકલ ઉપર ફર્યા કરે.
એકવાર એક માતાએ કહ્યું એટલે મેં પૂછયું: “આપને કયું ભજન પસંદ છે?”
ત્યારે તેમણે આવેશમાં કહ્યું: “હમ તે સ્વબચારી હૈ. શરાબ બી પીવે છે. ” . હું તે આ સાંભળીને આભે જ બની ગયો. આવા ગુરુઓ ઉપર
કે શ્રધ્ધાળુ બને એ ગુરુમૂઢતાની અવધિ છે. આવા ગુરુઓ મુખેથી ભલે સારૂં કહે પણ જગતના પ્રશ્નોને તેમને અનુભવ ન હય, ચારિત્ર્યનું ઠેકાણું ન હોય, તે તેમનાથી શું પારમાર્થિક હિત સધાય? ખરી રીતે જાતે આચારમાં મૂકીને બીજા પાસે અચરાવે એ જ સાચા ધર્મગુર!
(૫-૮-૬૧)
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
