________________
- દશ વૈકાલિક સૂત્રમાં કહ્યું – न इहलोगळ्याए, तवमहिछीज्जा, न पस्लोगठ्याए तवर्मष्ठीज्जा न कित्तिवनसिलीगठ्याए तवहिछीज्जा, ननत्थ निज्जरठ्याए तवमहिठोज्जा न इहलोजठ्याए आयारमहिठीज्जा, न परलोगहयाए आयारमहिछीज्जा न कित्तिवनसिलोगट्टयाए आयादमहिछीज्जा, नन्नत्थआरहंतेहिंहेउहिं
आयारमहिठोज्जा એટલે કે આ લોક માટે, પરલોક માટે કે કીર્તિ માટે નહીં, પણ, માત્ર નિરા માટે તપનું પાલન કરે અને આ લોક માટે, પરલોક માટે કે કીર્તિ માટે નહીં પણ રાગદ્વેષને દૂર કરવા વીતરાગ થવા આચારનું પાલન કરે.
તપસ્યા કે આ પાર પાલન સમાજ શુદ્ધિ માટે હોય, તેના વડે વ્યકિત વિકાસ અને સમાજ વિકાસ બને થતા હોય તેમજ જે સેવા સદાચાર, સંયમ અન અનુભવમાં આગળ વધેલ હોય તો તે માણસ ગુરુ પદને અધિકારી થઈ શકે.
એવી જ રીતે પાંડિત્ય, જાતજાતની ભાષા, વ્યાકરણ, કાવ્ય સંગીત, ગણિત, જ્યોતિષ, વિજ્ઞાન, વગેરે જાણવું. એ પણ ગુરુપદની યોગ્યતા નથી. એ બધું તો વ્યકિતગત યશ કે સન્માનની વસ્તુ છે. જનશાસ્ત્રોમાં કહ્યું છે – न चित्ता तायए भाषा, कुआ विज्जणुसासणं ?
—–જાતજાતી ભાષામાં જ્યારે કોઈનું તારણ-રક્ષણ કરી શકવાની નથી ત્યારે જૂદી જૂદી વિદ્યાઓ કે વ્યાકરણ શી રીતે રક્ષણ કરી શકશે?
આમ આ બધી બાબતો વેશ, ક્રિયાકાંડે, પંડિતાઈ, ચમત્કાર. વિદ્યાપ્રદર્શન એ ગુરુતાની નિશાની નથી. કેટલીકવાર ગુરુઓના નામે
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
