________________
૧૨૮
- 24 અને વજન કરી શિ
હિંદુ-વૈદિકમાં શૈવ અને વૈષ્ણવો વચ્ચે એટલો દેષ ફેલાયે કે વૈષ્ણવે કપડું શીવડાવવા માટે દરજીને “કપડું શીવ” એમ કહેતા અચકાતા કારણ કે “શીવ” શબ્દ આવતે. એવી જ રીતે શિવ ૫થી “હે રામ' બાલવું પાપ ગણુત અને રામ-બોલનારને
શ્રી કૃષ્ણ” કહેવું આકરું લાગવા માંડ્યું. વૈદિક ધર્મના બીજા સંપ્રદાયમાં પણ કડવાશ વધી. સ્વામી નારાયણવાળા પિતાની સંપ્રદાયવાળા ને સસંગી અને બાકી બધાને કુસંગી ગણવા લાગ્યા. વળી કેટલાક પિતાને મર્યાદી અને બીજાને અમર્યાદી ગણવા લાગ્યા. મથુરા-વૃંદાવન તેમજ અન્ય વૈષ્ણવ-શિવ મદિરોમાં ઢગલા ખડકી તે દ્વારા માત્ર પેટ ભરનાર અને ઘણીવાર તે ભયંકર અનાચાર પિષનાર પંડાઓને ગોંસાઈ એના પાખંડને મહર્ષિ દયાનંદે ઉગ્ર વિરોધ કર્યોઃ “આ ભગવાનની પૂજા નથી પણ ઉદર-પૂજા છે; ભોગપૂજા છે.” એવી જ રીતે કાશી અને ગયામાં શ્રાદ્ધ કરાવી તાગડધિના કરનાર પંડાઓને તેમણે વખોડયા. તેથી વેદપુરાણુગામી પંડાઓ તથા સનાતનીઓએ સ્વામીજીને “નાસ્તિક” કહ્યા.
બૌધામાં પણ હીનયાન અને મહાયાન ફાંટા પડ્યા. તેમાંથી પણ વધારે ફાંટાઓ થયા અને તે ધર્મ ઉદારતાને પોતાનામાં પરસ્પર પ્રચાર ન કરી શકો. પરિણામે ચીનમાં સામ્યવાદ આવ્યા. ચીન-જાપાન અને ચીન-કોરિયા વગેરે બૌદ્ધ-ધમ દેશોમાં પરસ્પર યુદ્ધો પણ અટકી ન શકયાં.
જેનેએ વિશ્વધર્મ બનવા લાયક જૈનધર્મને સંકુચિતતાના દાયરામાં આણું તેની મહાન હાનિ કરી. પરિણામે તેના અનુયાયીઓ ઘટતા જ ગયા અને આજે ગણ્યા-ગાંઠયા લાખમાં જ જૈન-મતાવલંબી રહી ગયા છે. તેમાં પણ ભવેતાંબર, દિગંબર, સ્થાનકવાસી, દેરાવાસી એકબીજાને ઉતારી પાડે છે. સહુથી વધુ કરણુજનક તે એ છે કે એક જ સ્થાનકવાસી ફિરકામાં પણ પિતાના ઉપસંપ્રદાય સિવાયના અન્ય જૈન સાધુ કે આચાર્યને ન માનવાની વાતને નાનપણથી મગજમાં રેડવામાં આવે છે. એવું જ દિગંબર, દેશવાસી ફિરકાઓના પેટા
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
