________________
५-सोनथेर-वग्गो
( ४१—रान-सुत्तं ५।१ ) एवं मे सुतं-एकं समयं भगवा सावत्थियं विहरति जेतवने अनाथपिण्डिकस्स आरामे।
तेन खो पन समयेन राजा पसेनदि कोसलो मल्लिकाय देविया सद्धि उपरिपासादवरगतो होति । अथ खो राजा पसेनदि कोसलो मल्लिक देवि एतदवोच--"अत्थि नु खो ते मल्लिके ! कोच'जो अत्तना पियतरो"ति?
"नत्थि खो मे महाराज! कोच' जो अत्तना पियतरो। तुहं पन महाराज! अत्थ' जो कोचि अत्तना पियतरो'ति?
"मय्हं पि खो मल्लिके ! न' त्थ' जो कोचि अत्तना पियतरो''ति।
अथ खो राजा पसेनदि कोसलो पासादा ओरोहित्वा येन भगवा ते'नुपसडकमि, उपसङकमित्वा भगवंतं अभिवादेत्वा एकमन्तं निसीदि, एकमन्त निसिन्नो खो राजा पसेनदि कोसलो भगवन्तं एतदवोच-'इधाहं भन्ते ! मल्लिकाय देविया उपरिपासादवरगतो मल्लिकं देवि एतदवोचं-अत्थि ...पे...
पियतरो'ति ? एवं वुत्ते मल्लिका देवी मं एतदवोच--'न' त्थि... पे... पियतरो'ति । एवं वुत्तो'हं भन्ते ! मल्लिकं देवि एतदवोचं। 2 महं ...पे... पियतरो"ति ।
अथ खो भगवा एतमत्थं विदित्वा तायं वेलायं इमं उदानं उदानेसिसब्बा दिसा अनुपरिगम्म चेतसा नेव' ज्झगा पियतरमत्तना क्वचि । एवं पि सो पुथु अत्तपरेसं, तस्मा न हिंसे परं अत्तकामो ॥१॥
४१. 10ABD °इ 3A अज्जगा
ABD °अ 4C पुथु-वि
2BD °कम्म 5K विसु.
[ ४९
५।१]
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com