Page Text
________________
સ્વર્ગ મેં આનંદ
૨૨૧ લિત ઉસ આત્મા ને તે અબ વાયુમંડલ મેં ભી પ્રવેશ કિયા.”
સૂર્ય ને કહા–“વાયુમંડલ કો તે વહ કુછ હી ક્ષણે મેં બેધ દેગા; હિર, વાહ મેરે મંડલ મેં ભી પહુંચેગા.”
ઈક ને આશ્ચર્ય સે પૂછા-“ક્યા કહા ? તુમ્હારે મંડલ મેં ભી પહુંચેગા ?”
સૂર્ય ને ગંભીર હો કર કહા-“હાં, ઔર સૂર્યમંડલ બેધ કર વહ સામને કે દ્વાર સે સ્વર્ગ મેં પ્રવેશ કરેગા-જિસ દ્વાર સે કિ ધ્રુવ, પ્રલાદ, દધીચિ, સુકરાત, ઈસા આદિ ને પ્રવેશ કિયા થા!”
ઇંદ્ર ને કહા–“આશ્ચર્ય હૈ! દે, દેખો ઉસને વાયુમંડલ સમાપ્ત કર દિયા, ઔર અબ સચમુચ સૂર્યમંડલ કે સમીપ પહુંચ રહા હૈ. મુઝે આશ્ચર્ય હૈ કિ સૂર્યમંડલ બેધ કર સ્વર્ગ પહુંચનેવાલા યહ કૌન દિવ્ય આત્મા હૈ, જિસકે વેગ કે સામને પ્રચંડ પવન કા વેગ ભી પીછે રહ ગયા ! પવન કે પરાસ્ત કર કયા અબ વહ વાસ્તવ મેં સૂર્ય કે ભી પરાસ્ત કરેગા ?”
“નિશ્ચય હી મુઝે પરારત કરેગા' સૂર્ય ને કુછ સગર્વ હો કર કહા “ઔર ઇન પરાજય સે મેં ધન્ય હોઉંગા. ઉસે માર્ગ દેને કે લિયે આજ મુઝે અપના પ્રકાશમય વક્ષસ્થલ ફાડ દેના હોગા. હે દેવ ! ઉસકે નિમલ સ્પર્શ સે મેરા મંડલ આજ ફિર બહુત દિન કે બાદ એક બાર પવિત્ર હોગા!” - ઇંદ્ર ને કહા-દેખે, વહ આયા ! વહ આયા ! બસ, મૈ અબ ચલે ! મેં દસ તીક્ષણ તેજ કે સામને ઠહરના નહીં ચાહતા !”
યહ કહતે હુએ મુંહ લટકાયે હુએ ઇંદ્ર વહી સે ફિર અપને સ્વર્ગ કે લૌટ ગયે. ઈધર વહ પ્રદીપ્ત અગ્નિશિખા અનંત વેગ સે સૂર્યમંડલ કે બેધને લગી. સૂર્ય કે ઉસ મહાપ્રકાશિત મંડલ મેં વહ અગ્નિશિખા અસંખ્ય ગુણ પ્રકાશ રખતી થી.
ધીરે-ધીરે રાયમંડલ ફટને લગા, ઔર વહ પ્રદીપ્ત અગ્નિશખા ઉસ પ્રકાશ કે મહાસાગર મેં તરતી ઔર ઉતી હુઈ ચલી જા રહી થી.
કુછ હી ક્ષણે મેં ઉસને સૂર્યમંડલ ભી પાર કર લિયા. ઇસકે બાદ વહ અસિ શિખા જિસ દિવ્ય મંડલ મેં હેંચી, વહાં પૂર્ણ શાંતિ ઔર શીતલતા થી. ઈસ સમય સ્વર્ગ સે અસંખ્ય પુષ્પ કી વર્ષા હુક', ઔર વહ અગ્નિશિખા ઉન ફૂલો સે લદી હુઈ સ્વર્ગ કે દ્વારપર પહુંચ ગઈ.
સ્વર્ગ કે ફાટક મારી ફૂલ સે સજે છે, સ્વર્ગ કી સ્વર્ણસઢિયાં ફર્લો સે લદી થી. સમસ્ત દેવતાઓ કે સાથ બ્રહ્મા, વિષ્ણુ, મહેશ સ્વાગત કે લિયે તૈયાર છે; ઔર સમસ્ત ઋદ્ધિસિહિયાં ભી મૌજા થી. સ્વર્ગ કી અપ્સરા મંગલ-ગાન ગા રહી થી ઔર ફૂલ બરસા રહી થી.
અગ્નિશિખા કી તરહ પ્રદીપ્ત આત્મા કે પહંચકે હી સ્વર્ગ કા દ્વાર એક વિચિત્ર પ્રકાશ સે આલોકિત હે ઉઠા. દેવતાઓને ઉસે હાથે હાથ સાદર સ્વર્ગ મેં પહુંચાયા.
કિસીને કહે- “યહ ઈશ્વરીય દૂત હૈ.” કિસીને કહા–“યહ સાક્ષાત મૂર્તિમાન યોગ હૈ !” કિસીને કહા-“યહ ગ કા ભી પ્રાણ હૈ
ઈસી સમય સ્વર્ગ કી તપોભૂમિ સે ધ્રુવ, પ્રલાદ, દધીચિ, સુકરાત, ઇસા, મસૂર, હકીકરાય, મેપિની ઔર અનેક દિવ્ય આત્માઓ ને “સ્વાગત” ધ્વનિ કે સાથ પ્રવેશ કિયા.
- “આઓ, હમારે પ્રિય સખા ! હમ સબ ઉત્સુકતાપૂર્વક તુમ્હારી બાટ જેહ રહે થે.” યહ કહતે હુએ વે સબ ઉસ પ્રજવલિત આત્મા કે સંઘને ઔર ચુંબન કરને લગે.
બહુતેરી અક્ષરાએ ફૂલોં કી માલાઍ લિયે આયી ઔર ઉસ પ્રજ્વલિત આત્મા કે ચાર એાર ઘૂમ-ધૂમ કર નાચને લગ; બહુત દેરતક વે નાચતી રહી.
- ફિર ઉન અપ્સરાઓ ને ઉસ પ્રજવલિત આત્મા કે સાથ વિહાર કરને કી બાત સાચી. એક પરમાં સુંદરી સ્વર્ગીયા દેવી ને ઉસ પ્રજ્વલિત આત્મા કે સ્પર્શ કરના ચાહા, પર વહ સ્પર્શ ન કર સકી.
ઇતને મેં સબ દેવતા હંસ પડે. વિષ્ણુ ઔર મહેશ ને એકસાથે ઉન અપ્સરાઓ સે કહા “હ કોઈ અશ્વમેધ યા રાજસૂયયજ્ઞ કરનેવાલા તુચ્છ ચક્રવર્તિ સમ્રા થડા હી હૈ, જે તુમ
(૩)
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
| SR No. | 034614 |
| Book Title | Shubh Sangraha Part 05 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Bhikshu Akhandanand |
| Publisher | Sastu Sahityavardhak Karyalay |
| Publication Year | 1930 |
| Total Pages | 400 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 22 MB |