________________
૫૮
વિસર્જન વિસર્જન
(લેખક:-શ્રી ચંડીપ્રસાદજી, ખી॰ એ ‘હૃદયેશ’-ચાંદ-મે ૧૯૨૭ના અંકમાંથી)
ઉસ સમય સધ્યા કા સુંદર સમારાહ થા, સામને સ્વચ્છસલિલા ગેામતી, ભાગવતી કરુણા કી શીતલ રસ-ધારા કે સમાન, મંદ માંથર ગતિ સે પ્રવાહિત હેાતી હુઇ અપને પ્રિયતમ કે પાસ ચલી જા રહી થી; ઔર ઉસકે પીછે હરે-હરે ખેતાં કી અભિનવ શાભા કે સાથ સાન્ધ્યગગન કી સપ્તરાગજિત સુષમા ગલે મિલ રહી થી; મેં તટપર ખડા હેકર ઇસ શાન્ત મહે।ત્સવ કા દેખ રહા થા ?
ઉસ સમય ઐસા પ્રતીત હૈા રહા થા, માને કાઇ ઐન્દ્રજાલિક શક્તિપશ્ચિમ-ગગન કી સુંદર રંગમયી રંગભૂમિ મેં અપની ચમત્કારમી લીલા દિખા રહી થી. ક્ષણ ક્ષણ મેં દૃશ્યાં કા પરિવર્તન હેા રહા થા. કભી વડાં કુરુક્ષેત્ર કી શાતિ-સિક્ત યુદ્ધભૂમિ કા ભયંકર દશ્ય સમુપસ્થિત હૈ। ન્નતા થા, તે ક્ષણભર કે ઉપરાંત હી વહાં પર રત્નજડિત રાજપ્રાસાદ કા આવિર્ભાવ હા જાતા થા. ઘેાડી હી દેર કે અનંતર વહાં પર નીલસલિલા કાલિન્દી પ્રવાહિત હૈાને લગતી થી; ઔર પલક મારતે મારતે વહાં પુણ્યભૂમિ વૃંદાવન કી ગેાલિ મુર્ત કા પુનિત દૃશ્ય આંખાં કે સામને સમુપસ્થિત હા જાતા થા. મૈં આત્મ-વિસ્મૃત હા કર લીલામયી પ્રકૃતિ કી ઇસ લલિત લીલા કા દેખ રહા થા !
ધીરે-ધીરે યુદ્ધ સબ દૃશ્ય અધકાર મેં વિલીન હેાને લગે; ઔર એક ધડી ખીતતે ન ખીતતે પશ્ચિમગગન કે એક છેાર પર સંધ્યા-સુંદરી કે હાર કે સમુવલ હીરક કી ભાંતિ, એક નિર્મૂલ નક્ષત્ર ઉદય હૈ। ગયા. ઉસ સમય સમસ્ત ગગન-મડલ મે` દૂસરા નક્ષત્ર ઉદિત નહીં હુઆ થા; ઔર જ્યાં જ્યાં અંધકાર ઘનીભૂત હાતા જાતા થા, ત્યાં ત્યાં વિત્ત મેં આક-નિમમ મહાપુરુષ ક઼ી ભાંતિ વતુ ઔર ભી ઉજ્જવલતર હાતા જાતા થા. ઉસકે ઇસ સમુવલ સાહસ કૈા દેખ કર મેરે હૃદય મેં એક અપૂર્વાં ઉલ્લાસ ઉત્પન્ન હો ગયા થા; ઔર મેરે કલ્પનાકાનન મેં ભાવેાં કી કલકલમયી કાલિ’દિ પ્રવાહિત હૈાને લગી થી. મેરી ઇન સ્કૂલ આંખાં કે સામને પ્રકૃતિ કે મધુર મહાકાવ્ય કા એક સમુવલ અંશ દેદીપ્યમાન થા; ઔર મેરે આંતરિક લેાચનાં કે સંમુખ આધ્યાત્મિક જગત કા એક આનંદમય દૃશ્ય અભિનીત હૈા રહા થા. જીવન કા વહુ કૈસા માગલ-મુદ્દ થા? સંધ્યા કે ઉસ સુંદર સમારેલ મેં માનાં મેરે આનંદ કા આલેાકમય પ્રભાત ઉદિત હૈ। રહા થા! પ્રભાત ઔર પ્રદેાષ કા વધુ પૈસા અભિનવ આશ્ચમિલન થા!!
પર ઉસી સમય—આનંદ ઔર ઉલ્લાસ કે ઉસ લીલાકાલ મેં, પ્રદેોષ ઔર પ્રભાત કી ઉસ મિલન-મુફ્ત મે', સધ્યા ઔર શાંતિ કે ઉસ મધુર સમારેાહપૂર્ણાં સમય મે મેરે કાને મેં એક ચીત્કાર કી ધ્વનિ પડી; ઔર ઉસને મેરે ઉસ સુવર્ણ રાજ્ય કે સ્વપ્ન કા એક બાર હી નષ્ટ કર દિયા. મેં ઉદ્વિગ્ન હેાકર ધર-ઉધર દેખને લગા. દૂસરે હી ક્ષણ ફિર વહી ચીત્કાર સુનાઈ દિયા. ભાવે કી શૃંખલા ટટ કર ઇધર ઉધર બિખર ગઇ ઔર આનંદ કી શીતલ ધારા સહસા વિલીન હા ગઇ; વહું ચીત્કાર દક્ષિણ કી એર સે આયા થા; ઔર વહુ અવશ્ય હી કિસી અબલા કે ક સે વિન ંત હુઆ સા પ્રતીત હાતા થા. મેં હ્રદય કે આવેગ સે ઉસી એર કા દૌડ પડા !! આનંદ ઔર મેાદ કિતને ક્ષણભ`ગુર હૈ ? ( ૨ )
રાસ્તે મેં કએક કટીલી ઝાડીયાં થી; પર મુઝે ઇનકી રત્તીભર ચિંતા નહીં થી. મૈ દૌડા ચલા જા રહા થા. દાએક બાર પત્થરાં સે મેરા પૈર ઠુકરા ગયા; પર મૈં શીઘ્ર હી સંભલ કર હસી એર કા પ્રધાવિત હુઆ, જિધર સે વહુ ચીત્કાર આયા થા. અંત મેં મૈં એક ઐસે સ્થાન પર પહુંચા, જહાં ચારેાં એર ડે-ખડે વૃક્ષ ખડે થે; ઔર જહાં પર અંધકાર કી છાયા વિશેષ ધનીભૂત હૈ। રહી થી.
વહાં પહુંચતે હી મૈંને દેખા કિ એક યુવતી ઘુટને ટેકે હુએ ખેડી હૈ; ઔર ઉસકે સામને વિકરાલ નર–રાક્ષસ ખડે હૈ.... એક કે હાથ મેં છુરી થી, દૂસરે કે લાઠી! જિસ સમય મૈં વડાં પહુંચા, ઉસ સમય વતુ યુવતી હાથ જોડ કર ખડે કારણ ઔર વિષાદપૂર્ણ શબ્દો મે કહ રહી
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com