________________
ભગવતી સાવિત્રીનું સંક્ષિપ્ત વૃત્તાન્ત
૩૩૭ T સાવિત્રી ને કહા -“યહ કૈસે હો સકતા હૈ ? જહૈ મેરે પતિ જાયેંગે વહીં મેં ભી જાઉંગી, પર, મેં આપસે એક બાત કહતી હું, સુનિએ. પુરુષ એક બાર કે મિલને હી સે દયા કરને લગતે હૈ. પુરુષ કા સત્સંગ સ્વર્ગ સે ભી બઢકર હૈ-ઇસી લિએ સત્સંગ કી અપાર મહિમા હૈ.
યમરાજ સાવિત્રી કે મધુર વચને અત્યંત આનંદિત હોકર કહને લગે-“બેટી ! મ તુઝસે બહુત પ્રસન્ન હૈં. તેરા કથન અત્યંત હિતકર હૈ. સત્યવાન કે જીવન કે છેડકર તૂ ઔર એક વર મૈગ.”
સાવિત્રી ને કહા -“આપ પરમ દયાલુ હૈ. મુઝે વર દીજીએ કિ, મેરે શ્વસુર પંપના લુપ્ત સામ્રાજ્ય પાર્વે ઔર ધર્મ મેં ઉનકી મતિ દઢ રહે.”
- યમરાજ ને કહા –“એવમસ્તુ ! તેરા શ્વસુર અપના લુપ્ત રાજ્ય પાવેગા ઔર ધર્મ મેં , ઉસકી સદા દઢ રતિ રહેગી; પર અબ તૂ લૌટ જા, કર્યો વ્યર્થ મેં શ્રમ ઉઠતી ?”
સાવિત્રી ને કહા -“મહારાજ ! યહ તો કિસી ભૈત નહીં હો સકતા; પર, આપ મેરી ઓર એક બાત સુનિએ. સત્યરુષ કા સ્વભાવ બડા દયાલુ ઔર મધુર હતા હૈ. તે શત્રુ પર ભી દયા કરતે હૈ: કિસી સે કભી દેહ નહીં કરતે હૈ. ઈસ લિએ પુરુષ ધન્ય હૈ. ઉનકા પરિચય ઔર મિલન બડે પુણ્ય સે પ્રાપ્ત હોતા હૈ.” - યમરાજ ને કહા -“સાવિત્રિ ! તેરે વચન અમૃત સે ભી અધિક મધુર હૈ.તેરે વચને મેં ધર્મકા શુદ્ધ સ્વરૂપ પ્રકટ હોતા હૈ. ઇસલિએ તૂ સત્યવાન કે જીવન કે છેડકર ઔર એક વર ગ.”
સાવિત્રી ને કહા –“આપ વાસ્તવ મેં બડે કરુણામય હૈ. મેરે પિતા કે કોઈ પુત્ર નહીં હૈ સો કુલ કી કીર્તિ બઢાને વાલે ઉનકે સૌ પુત્ર ઉત્પન્ન હોયહી વર દીજીએ દેવ !” - યમરાજ ને કહા –“ઐસા હી હોગા. તેરે પિતા કે સૌ પુત્ર હેગે; પર અબ તૂ લૌટ જા, તૂ બહુત દૂર ચલી આઈ હૈ.'
સાવિત્રી ને કહા -“પતિ કે સાથ રહકર મુઝે રસ્તીભર થકાવટ નહીં પ્રતીત હોતી હૈ. મેરા મન તે મેરે પતિ હી કે સાથ હૈ. મહારાજ ! આપ બડે ધર્માત્મા હૈ. આપ વિવસ્વાન જગદાત્મા સૂર્યદેવ કે પુત્ર હૈ, ઇસી સે આપકો ધર્મરાજ કહકર પ્રજા આપકી પૂજા કરતી હૈ. સત્ય વિશ્વાસ કે યોગ્ય હૈ, કકિ વે સદા પ્રીતિ કરને વાલે હોતે હૈં. ઉન પર મનુષ્ય કે ઇસી લિએ અપની આત્મા સે ભી અધિક વિશ્વાસ હોતા હૈ.” ' યમરાજ ને કહા -“સાવિત્રિ ! તૂ ને ઠીક કહા. વાસ્તવ મેં તૂને ધર્મ કી બાત કહી હૈ, સો મેં તુઝ પર પરમ પ્રસન્ન છું. તુ અપને પતિ કે જીવન કે છેડકર ઔર જે વરદાન ચાહે સો મેંગ લે.” •
સાવિત્રી ને કહા–“મહારાજ ! મેરે પતિ સત્યવાન સે મેરે સૌ ઔરસ ઉત્પન્ન હૈ. યહી મુઝે ચૌથા વરદાન દીજીએ.” - યમરાજ ને કહા –“ઐસા હી હોગા. તેરે સૌ પરાક્રમી ઔર પુણ્યાત્મા પુત્ર હોંગે; પર અબ તૂ શ્રમ મત કર. જા લૌટ જા.”
સાવિત્રી –“મહારાજ ! સંત સદા નિર્લિપ્ત રહતે હૈ. ઉન્હેં દુઃખ-સુખ નહીં વ્યાપતા હૈ. સોં કે સત્ય સે હી સૂર્ય સ્થિત હૈ, સંત કે તપ સે પૃથ્વી સ્થિત હૈ, ભૂત-ભવિષ્ય કી ગતિ ભી સન્ત હી હૈ. ઇસી લિએ પુરુષ કી પ્રસન્નતા પ્રાપ્ત કરની ચાહિએ; ક્યાંકિ વહ કભી નિષ્કલ નહીં જાતી હૈ.”
યમરાજ સાવિત્રી કી ઐસી ધર્મમયી મધુર વાણી સુનકર વિમુખ હો ગએ. ઉને કહા “બેટી ! તૂ તે બડે સુંદર વચન કહતી હૈ, મેરે મન કે તેરે વચન બડે મધુર ઔર પ્રિય પ્રતીત હેતે હૈ. ઇસલિએ અબ તુ અન્તિમ વર મૅગ લે !”
સાવિત્રી બોલી:–મહારાજ ! મેં ચાહતી હૈ કિ, મેરા પતિ સજીવ હો જાય, જીસસે મેરે સ પુત્ર ઉત્પન્ન છે. મહારાજ ! પતિ કે બિના મેં મૃતક કે સમાન હૈ; પતિ કે બિના મુઝે સ્વર્ગ ઔર અપવર્ગ તક કી ઈચ્છા નહીં હૈ.”
ઐસી તપોમયી પતિવ્રતા કે સામને અંત મેં યમરાજ કે હાર માનની હી પડી; ઔર ઉન્હને પાશ મેં સે સત્યવાન કા અંગુષ્ઠમાત્ર શરીર ખેલ દિયા. ચલતે સમય ઉન્હેને કહા–“ધન્ય હે
૨. ભ Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com