________________
करुणरसकदंबकं
१४१ [८०] कण्हवहे जरकुमारस्स विलावो। हा कि एसो कण्हो ति संकिरो आगओ जरकुमारो। दहण तारिसं तं, बाहाविललोयणो भणइ ।। हा हा हओम्हि धिद्धी, अहं दुरप्पा कुकम्मचंडालो। कत्तो कह व पत्तो, इत्थ तुमं पुरिससद्दल ! १ ॥ दीवायणेण दड्ढा, किं नयरी जायवावि किं नट्ठा ? । कण्हेण जरकुमारस्स झत्ति सिटुं जहा दिटुं॥ तो पलविउं पवत्तो, सोयज्जरजज्जरो जरकुमारो। अहह ! मए पावणं, विहियं कण्हस्स आतित्थं । ता किं करेमि ? गच्छामि कत्थ ? कत्थ व गओ अहं सुगओ।। होहामि भायघाया, को वा मं पिच्छिउंपि खमो ? ॥ जावेस अस्थि लोओ, तुहह नामं ताव इत्थ वित्थरिही। मह पावकारिणो उण, वियंभिही एचिरं गरिहा ॥ तुज्झ हिय-करण-हेडं, वणवास-किलेसमन्भुवगओऽहं । जेण मए निकारण-रिउणा एयं हियं विहियं ॥ ते कत्थ जायव-निवा ? ताओ कत्थ व कुमार-कोडीओ ? । कत्थ व गयाइं ताई, विलासिणीणं सहस्साइं? ॥
—कुमारपालपडिबोहे पु० १०० । ૧ શંકાવાળા. ૨ આંસુથી વ્યાપ્ત. ૩ શેકરૂપી તાવ વડે જીણું दी. ४ मां सुधा.
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com