________________
८७
एक भतृहरिनो काव्य पण याद आवे छे, यथा,
यदा किंचित् ज्ञोऽहं गजइव मदांधः समभवं तदा सर्वज्ञोऽस्मीत्यऽभवदवलिप्तं मम मनः । यदा किंचित् किंचि बुधजनसकाशादव गतं, तदा मूर्खोऽस्मीति ज्वर इव मदो मे व्यपगतः ॥ १ ॥
-
अर्थः- आ काव्यमा भतृहरि, आपणो अनुभव जणावे छे केहुं ज्यारे थोडु भणेलो हतो त्यारे, मारा मनमां सर्वज्ञपणु धारण करी, मदोन्मत्त हाथीना जेवो बनी फरतो हतो, अने ज्यारे पंडित पुरुषोना समागमथी किंचित् किंचित् (अर्थात् थोडं थोडं ) समज तो गयो, त्यारे हुं समज्यो के खरेखरो मूर्खज छं, अने मारा मनमां जे मद व्याप्यो हतो ते ज्वर निकली गया पछी जेम शरीरनी धुंध निकली जाय, तेम ते मद पण निकली गयो, अने पछी कांडक विचारने प्राप्त थयो . || तेम अमारा प्रकाशक भाइ पण हालमां भतृहरिनी प्रथम अवस्थाने धारण करी, सर्व महा पुरुषाने निंदी, आपण आप सर्वज्ञपणानं डोल धारण करीने, सर्व आचार्योथी निरपेक्ष थया छे ! परंतु सर्व आचार्यो भ्रमित थयेला छे, एम न गणाय ? अने स्थापना निक्षेपनो, अवलो अर्थ करेलो छे एम पण न गणाय ? अने दुनीयाने डुबावी दीधी छे, एम पण गणाय नही ! ॥ मात्र तमारीज मति भ्रमित थइ जवाथी, सर्व महा पुरुषोथी निरपेक्ष थइ, " स्थापना निक्षेप " नो पण अर्थ उलटो करोछो ? ।। अने जैनोना “प्रमाण” विषये पण उलडंज बक्याछो ।। तेम "नयो" ना विषयमां पण उलडं समज्याछो ? || अने. पचीश बोलना विषयमां पण जूठे जूठी गोठवण करी आ दुनिया ने डुबाववा तैयार थया छो ! ।।
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
