________________
પણ ઇનામ માટે કંઈ દેશ વેચાય ? પાઘડી માટે માથું ન દેવાય.
પૂંજા શેઠે ખૂબ શોધ કરી. એને ખબર પડી કે અહીં એક જાગીરદાર છે. એને બે પુત્રો છે : નામ છે ભીમજી અને વીસાજી. બંને લડવામાં હોશિયાર છે. માર્ગોના ભોમિયા છે. વળી કહેવાય છે કે જો ભીમજી અને વિસાજી સાથે હોય તો ‘વીસ ભીમ જેટલું જોર ધરાવે છે.
કહેનારે ખાસ વાત એ કહી કે આ ભીમજી અને વિસાજીની માએ જાગીરદાર સાથે રીતસર લગ્ન કર્યાં નહોતાં, રખાતના દીકરા છે.
આ બંને જણા જ્યારે મહારાવના દરબારમાં લશ્કરમાં ચાકરી નોંધાવવા ગયા ત્યારે એમને કહેવામાં આવ્યું કે “તમે ક્ષત્રિય-સંતાન નથી. તમને લશ્કરમાં સ્થાન ન હોય, તમે તે વળી લડી શું જાણો ?”
ભીમાજી અને વીસાજીએ કહ્યું, “અમારા દિલમાં દેશ છે. એ દેશ માટે લડવા અમને રજા આપો. વતન માટે અમેય મરીશું.'
મહારાવે બંનેનો તિરસ્કાર કર્યો. ભરસભામાં અપમાન કર્યું. બંને ભારે દુ:ખ સાથે પાછા ફર્યા.
પંજો શાહ કહે, “કચ્છના આ બે જણા વીસ ભીમને નામે ઓળખાય છે. એકસાથે પચાસ માઈલ ચાલે છે. એકલા સો જણને ભારે પડે છે. આ જગ્યાની તસુએ તસુ જમીન એ જાણે છે !'
ગુલામશાહ કહે, “બોલાવો વીસ ભીમને ! અમે એ વીસ ભીમ પર. આફરીન છીએ !”
ગુલામશાહે આ બંને ભાઈઓને બોલાવ્યા. એમને ખૂબ માનપાન આપ્યાં. પછી ગુલામશાહે બંનેને કહ્યું,
‘ભાઈઓ, તમે મને મદદ કરશો ? હું પરદેશી માણસ છું.”
ભીમજીએ કહ્યું, “જહાંપનાહ, અમારાથી બનશે તો જરૂર મદદ કરીશું. તમે અમારા મહેમાન છો, મહેમાન તો અમારે ત્યાં દેવ સમાન ગણાય છે.”
પૂંજા શેઠે તક ઝડપી અને કહ્યું, “અને જહાંપનાહ પોતાને મદદ 1
વીસ ભીમ | -
