________________
વીર કારાયલ એ દિવસે ઘોડે ચડ્યો. એની સાથે એનો જુવાનજોધ દીકરો વીંઝાર પણ હતો. વીંઝારને કહ્યું,
બેટા, માનવજાતને માટે ખપી જવાની આ ઘડી છે. રજપૂત મોતથી ડરે નહીં, મોત તો માણવા જેવી ચીજ છે. દુશ્મન બળવાન છે. મને જો કંઈ રજાકજા થાય તો મારા સતુધર્મનું તું પાલન કરજે. આ ગરીબ લોકોના મોંમાં રોટી પહોંચાડજે.”
બાપ અને દીકરાએ વાઘેલાની ભૂમિ ઉપર ઘોડાં રમતાં મૂક્યાં. શમશેર ફેરવવા માંડી. શહેરનાં શહેર લૂંટાવા માંડ્યાં અને ત્યાંથી જ મળે. તે લાવીને પોતાની ધરતીનાં ભૂખ્યાં ભાઈ-બહેનોને આપવા માંડ્યું.
કોઈ-કોઈવાર પિતા-પુત્ર બબ્બે દિવસ ને ત્રણ-ત્રણ રાતના પંથ ખેડતા. અને જ્યાં અન્નભંડાર હોય, ધનનો સંગ્રહ હોય ત્યાંથી રાતોરાત ઉપાડીને પાછા ફરતા.
સતધર્મનું એ યુદ્ધ હતું. ઘણો લાંબો સમય ચાલ્યું અને હવે વિશળ વાઘેલાને એક ઠેકાણે સૂઈ રહેવાનું પણ ભારે પડવા માંડ્યું. કારાયલે ધનવાનોના ભંડાર લૂંટ્યા. અમલદારોની હવેલીઓ સાફ કરી અને હવે રાજદરબાર પર એ ત્રાટકવા લાગ્યો.
વિશળ વાઘેલાએ જેની મૂછે ત્રણ-ત્રણ લીંબુ ઠરે એવા બહાદુરોને લાવીને પહેરા પર મૂક્યા, મોટા-મોટા સિમેહસાલારોને બંદોબસ્ત માટે રાખ્યા, પણ કારાયલે બધાનો બોરકૂટો કરી નાખ્યો.
ઘણી યુક્તિઓ લડાવી, પણ કારાયલ પકડાય જ નહીં અને પકડાય પણ કેવી રીતે ? કારાયલ પ્રજાને માટે સર્વસ્વ હતો. પ્રજાના માણસો આવીને જ તેને બાતમીઓ આપી જતા હતા. વીર કારાયલ જે લૂંટતો હતો, તે પ્રજામાં વહેંચી દેતો ને કહેતો કે જે જેનું છે તે તેને આપું
વિશળ વાધેલો આખરે કંટાળ્યો. એણે ફરમાન કર્યું કે જે કોઈ જ કારાયેલને જીવતો પકડી લાવશે તેને મનમાન્યું ઇનામ આપીશ.
રાજનો ઓધવજી નામનો નાગર મંત્રી તરકીબ પણ લડાવી જાણે ને તલવાર પણ ચલાવી જાણે. એણે વીર કારાયલને જીવતો પકડી 45
જનતા અને જનેતા D &
