Yogdrushti Samucchaya New Edition Part 01 and 02

SR No.: 034350
Original Sutra Author: Haribhadrasuri
Author: Bhagvandas Mehta
Publisher: Mahavir Jain Vidyalay
Publication Year: 2018
Total Pages: 844
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 160 MB

Page 817

ઉપસંહાર : ફલાવ ́ચક: સદ્ગુરુ યાગે અવ"ચત્રયી (દ્રવ્ય-ભાવથી )
(૭૪૧)
"
એળખાણુ ' ઇ.) અને આ જે સાનુબંધ ફલ પ્રાપ્તિ કહી, તે પણ ધર્મસિદ્ધિ વિષયમાં જ સંતાને સંમત છે,-નહિ. કે અન્ય વિષયમાં. કારણકે સત્પુરુષો કેવળ ધસિદ્ધિ' સિવાય બીજા કોઈ ફળને ઇચ્છતા જ નથી. જેમ બને તેમ આત્માના શુદ્ધ સ્વભાવધમ પ્રગટે, આત્મા સ્વભાવ ધðમાં આવે, નિજ સ્વભાવ સાથે ચેાગરૂપ ધમ'ની સિદ્ધિ થાય, એમ જ તે નિરંતર ઇચ્છે છે-ઝ ંખે છે, અને પ્રભુ પાસે પ્રાથે છે. (જુએ પૃ. ૪૯૪, · શ્રી સીમ`ધર જિનવર' ઇ. ) ખાકી ઇંદ્ર-ચક્રવતી આદિ પદવીરૂપ ફળને તે નિષ્કામ સંતજના કદી ઈચ્છતા જ નથી, છતાં અચિંત્ય ચિંતામણિ સમા ધર્મરત્નના પ્રભાવથી તે પ્રાપ્ત થવા કાંઇ દુર્લભ નથી. યાગરૂપ ધરત્નની સિદ્ધિથી તેની આનુષ`ગિક પ્રાપ્તિ પણ હાય છે, પણ તે તે જારની પાછળ સાંઠા હાય જ તેના જેવી છે. સત્પુરુષા કાંઇ તેવા આનુષં ગિક ફળમાં રાચતા નથી, અને તેથી ભાળવાઈ જઈ મૂળ સ્વરૂપલક્ષ્યને ચૂકતા નથી, કારણ કે પશુ હેાય તે સાંઠા–કડખ ઇચ્છે તે મનુષ્યતા જાર જ ગ્રહણ કરે. તેમ સાંઠા જેવા આનુષ ́ગિક-સાથે સાથે થતા ફળને પશુ જેવા ખાલજીવ જ ઈચ્છે, પણ પ'ડિત સંતજન તેથી ફાસલાય નહિ; તે તા પાકા વાણીઆ ' જેવા સ્વાČપટુ હાઈ આત્મારૂપ મુખ્ય મૂળ મુદ્દાને કદી ભૂલે નહિ!
આમ આ અવચકત્રિપુટીને બાણુની લક્ષ્યક્રિયાની ઉપમા ખરાખર ઘટે છે; તે અત્ર યથાસંભવ ઘટાવી છે. (જુએ પૃ. ૧૫૮ થી ૧૬૪). આ સવ પરથી એ પા કુલિત થાય છે કે સત્પુરુષના સ્વરૂપદન યેાગથી યેાગ અવંચક હાય, તે સ્વરૂપ લક્ષ્યવાળી સત્પુરુષ પ્રત્યેની વંદનાદિ ક્રિયા અને તેનુ ફૂલ પણ અવંચક હેાય; અને સ્વરૂપદર્શનયુગ વિના જો ચેગ વાંચક હોય, તે સ્વરૂપ લક્ષ્ય વગરની વંદનાદિ ક્રિયા અને તેનુ ફળ પણુ વાંચક હાય. આ ઉપરથી સ્પષ્ટ સમજાશે કે એક ચેાગ જ ખરાખર ન હાય તેા બધી માછ ખગડી જાય છે. અને આ ચેાગ પણ સદ્ગુરુ સત્પુરુષને આશ્રયીને છે, એટલે સાધુ સાચા પુરુષને–સદ્ગુરુને સ્વરૂપદશનથી થતે ચેાગ ' ખરાખર ન અને, તા ક્રિયાના ને ફળને ઘાણુ પણુ બગડી જાય છે. આમ સાંતચરણના આશ્રયયેાગ વિના સમસ્ત ચાગસાધન ક્રિયાદિ નિષ્ફળ ગયા છે, આત્મવંચક બન્યા છે, જીવને ઠગનારા-ખેતરનારા પૂરવાર થયા છે. સાચા સત્પુરુષને-ભાવયેગી ભાવસાધુને આશ્રય કરવામાં આવે, તા જ અવાંચક યાગ, અવચક ક્રિયા ને અવંચક ફળ થાય. એટલા માટે જ અત્રે મહાત્મા શાસ્ત્રકાર મહર્ષિ એ‘સદ્ધિ: ' ‘સાધૂનશ્રિત્ય' એ શબ્દો પર ખાસ ભાર મૂકયેા છે. અને આમ સદ્ગુરુના અવલંબને એક જ સ્વરૂપલક્ષ્યના અનુસ ́ધાન-જોડાણુરૂપ યાગ અને, તેના જ અનુસંધાનરૂપ ક્રિયા કરવામાં આવે, અને તેના જ સાનુખ'ધ સ ́ધાનરૂપ એક માક્ષપ્રત્યયી ફળ મળે, તે એ ત્રણે અવચક છે,-ચાગાવ'ચક ક્રિયાવ‘ચક ને લાવ ચક છે. (જુઓ પૃ. ૧૬૪, ‘અન ́ત કાળથી આથડયે ' ઈ. )
સદ્ગુરુ યાગે અવચકે યી

Translation AI Generated

Conclusion: The offering (yāga) made to the Sadguru is avacchaka (unwavering) in three ways (dravya-bhāva-thi) (741)

"The recognition (ī) and the fruit of this connection, which is called fruit attainment, is also only in the subject of dharma-siddhi, not in any other subject. Because, the satpurusha (righteous person) does not desire any other fruit except dharma-siddhi. As much as possible, the pure nature of the soul should be revealed, the soul should be established in its own nature, and the soul should attain the state of being one with its own nature, that is what they constantly desire, yearn for, and pray to the Lord. (See page 494, "Shri Simandhar Jinavar" etc.) The satpurusha never desires the fruit of Indra-chakravarti etc., which are worldly positions, but due to the influence of the dharma-ratna (jewel of dharma), which is like the incomparable Chintamani (wish-fulfilling gem), it is not difficult to attain them. The attainment of these worldly positions is also a consequence of the attainment of the yāga-ratna (jewel of offering), but it is like a shadow that follows the substance. The satpurusha does not delight in such consequential fruits, and therefore, they do not get lost in them and miss the main goal of their own nature. Because, just as an animal desires a shadow, a human being desires a worldly position. Similarly, only a worldly person desires the consequential fruits that come along with the main goal, but a learned saint does not get distracted by them; they are like a wise merchant who never forgets the main goal of their soul, which is the main goal of their soul.

Thus, this avacchaka-tripuți (three-fold unwavering) is truly comparable to the action of an arrow hitting its target; it has been explained here as much as possible. (See pages 158 to 164). From all this, it is concluded that the yoga (union) of the satpurusha with their own nature is avacchaka, and the actions of veneration etc. towards the satpurusha, who is the goal of their own nature, and their fruit are also avacchaka; and if the yoga is not avacchaka, then the actions of veneration etc. towards the goal of their own nature, and their fruit are also not avacchaka. From this, it will be clear that if the yoga is not truly avacchaka, then everything becomes unsteady. And this yoga is dependent on the Sadguru, the satpurusha, so if the yoga is not truly avacchaka due to the darshan (vision) of the Sadguru, the true person, then the action and its fruit also become unsteady. Thus, without the shelter of the feet of the saint, all the means of yoga, actions etc., become unsuccessful, become self-deceiving, and prove to be deceivers and exploiters of the soul. If one takes shelter of the true satpurusha, the bhavagya bhavasadhu (one who is worthy of devotion), then only will the yāga be avacchaka, the action be avacchaka, and the fruit be avacchaka. That is why the great sage, the author of the scriptures, has emphasized the words "siddhi" and "sadhunashritya" here. And thus, if one takes shelter of the Sadguru, and performs the yāga, which is the connection with the goal of one's own nature, and performs actions that are in accordance with that connection, and receives the fruit that is in accordance with that connection, then all three are avacchaka - the yāga is avacchaka, the action is avacchaka, and the fruit is avacchaka. (See page 164, "From the beginning of time..." etc.)

The yāga made to the Sadguru is avacchaka."