Yogdrushti Samucchaya New Edition Part 01 and 02

SR No.: 034350
Original Sutra Author: Haribhadrasuri
Author: Bhagvandas Mehta
Publisher: Mahavir Jain Vidyalay
Publication Year: 2018
Total Pages: 844
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 160 MB

Page 788

(૭૧૨)
યોગદષ્ટિસમુચય અર્થ –અહિંસાદિ અપરિગ્રહ પર્યત એમ પાંચ યમો સંતેને સુપ્રસિદ્ધ છે. તથા તે પ્રત્યેક યમ ઈચ્છા આદિ ચાર પ્રકારનો છે.
વિવેચન અહીં લેકમાં અહિંસા આદિ ને અપરિગ્રહ પર્યત પાંચ યમે સંતને-મુનિઓને સુપ્રસિદ્ધ છે, સર્વતંત્ર સાધારણપણુએ કરીને સારી પેઠે જાણીતા છે; કારણ કે “અહિંસા, સત્ય, અસ્તેય, બ્રહ્મચર્ય અને અપરિગ્રહ એ યમ છે,” એવું વચન છે. તથા આ પાંચમાંથી પ્રત્યેક યમ ઇચ્છા આદિ ચાર પ્રકાર છેઃ ઈચ્છાયમ, પ્રવૃત્તિયમ, સ્થિરયમ અને સિદ્ધિયમ.
આ અહિંસાદિ પાંચને જેમ યોગ-સાંખ્યાદિ યમ કહે છે, તેમ જૈને તેને “વત’ નામથી ઓળખે છે, બૌદ્ધો “શીલ” નામ આપે છે. આમ શબ્દભેદ છતાં અર્થભેદ નથી, એટલે સુપ્રસિદ્ધ એવા આ પાંચ યમ સવતંત્રસાધારણ (Common to all religions) હેઈ સર્વમાન્ય છે, સર્વસંમત છે, સર્વદર્શનવાદીઓને સુપરિચિત છે. આવા સુપ્રસિદ્ધને સુપ્રસિદ્ધ કરવા અન્ય પ્રમાણની આવશ્યકતા નથી. આ અહિંસાદિનું સ્વરૂપ દ્રવ્યથી અને ભાવથી અને પ્રકારે સમજવા યોગ્ય છે અને સમજ આચરવા યોગ્ય છે. દ્રવ્યથી એટલે બાહ્યથી, વ્યવહારથી, શૂલપણે; અને ભાવથી એટલે અંતથી, પરમાર્થથી, સમપણે.
અહિંસા એટલે કઈ પણ જીવની હિંસા ન કરવી તે. “ના હિંડ્યા સર્વાળિ મૂતાનિ એમ વેદકૃતિ છે. અને કમાત્રાવ્યો હિંસા – પ્રમત્તયેગથી પ્રાણનું
હરવું તે હિંસા છે એમ શ્રી તવાર્થ સૂત્રનું વચન છે. અર્થાત્ ઇદ્રિયાદિ હિંસા-અહિંસા દશ પ્રકારના દ્રવ્ય પ્રાણમાંથી અથવા જ્ઞાન-દર્શનાદિરૂપ આત્માના
ભાવ પ્રાણુમાંથી કોઈ પણ પ્રાણુનું મન-વચન-કાયાના પ્રમાદ યોગથી હરવું તેનું નામ હિંસા છે; તેથી વિપરીત તે અહિંસા છે. આમાં “પ્રમાદગ' શબ્દ ખાસ અગત્યનું છે. જે પ્રાણ હરણમાં પ્રમાદ વેગ હોય, તે જ હિંસા છે, નહિ તે નહિં. એટલે કદાચ પ્રાણ હરાયા હોય, પણ મન-વચન-કાયાને પ્રમત્ત યોગ ન હોય તે હિંસા નથી. અને પ્રાણ ન પણ હરાયા હોય, પણ મન-વચનકાયાને પ્રમત્ત યોગ હોય તે હિંસા છે. આમ મન-વચન-કાયાને અપ્રમાદ હોય, યતના હોય, જયણા હોય, જેમ બને તેમ સાચા અંતરંગ ભાવથી જીવરક્ષા કરવાની જાળવણીરૂપ યત્ન (Careful effort) હેય, કાળજી-તકેદારી હેય, તે દ્રવ્ય-પ્રાણહરણથી પણ હિંસા લાગતી નથી. અને મન-વચન-કાયાને પ્રમાદ વેગ હોય, જેમ બને તેમ જીવરક્ષા કરવામાં બેદરકારીરૂપ (Carelessness) અયત્ન હય, બેકાળજી હોય, તે દ્રવ્ય પ્રાણહરણ ન હોય છતાં પણ હિંસા જરૂર લાગે છે.

Translation AI Generated

(712)
**Yoga-Dristi-Samuchaya Meaning** - Here, the five Yamas, beginning with Ahimsa and ending with Aparigraha, are well-known to the Saints. And each of these Yamas is of four types: Iccha, Pravritti, Sthira, and Siddhi.

**Discussion** - Here, the five Yamas, beginning with Ahimsa and ending with Aparigraha, are well-known to the Saints - the Munis - and are commonly known by all. Because, "Ahimsa, Satya, Asteya, Brahmacharya, and Aparigraha are the Yamas," is the dictum. And each of these five Yamas is of four types: Iccha-Yama, Pravritti-Yama, Sthira-Yama, and Siddhi-Yama.

Just as these five, beginning with Ahimsa, are called Yoga-Sankhya-Adi Yamas, so the Jains call them "Vrat," and the Buddhists call them "Shila." Thus, despite the difference in words, there is no difference in meaning. Therefore, these five well-known Yamas are common to all religions, universally accepted, and well-known to all schools of thought. There is no need for other evidence to prove these well-known Yamas. The nature of these, beginning with Ahimsa, should be understood from the perspective of substance, feeling, and type, and should be understood and practiced accordingly. From the perspective of substance, it means from the external, from the practical, from the physical; and from the perspective of feeling, it means from the internal, from the ultimate, from the equal.

Ahimsa means not harming any living being. "Na Hindya Sarvaali Muutani, Em Vedakruti Che." And "Kamatraavyo Hinsa - Pramattayegthi Prannu Harvu Te Hinsa Che," is the dictum of the Shri Tavaarth Sutra. That is, harming any living being, whether from the perspective of substance, through the senses, or from the perspective of feeling, through the soul, through the mind, speech, and body, with a careless attitude, is called violence; the opposite of this is non-violence. The word "Pramudag" is particularly important here. Violence is only when there is a careless attitude in harming a living being, not otherwise. That is, if a living being is harmed, but there is no careless attitude of the mind, speech, and body, it is not violence. And even if a living being is not harmed, but there is a careless attitude of the mind, speech, and body, it is violence. Thus, if the mind, speech, and body are careful, attentive, and vigilant, and there is a careful effort to protect living beings with a true inner feeling, even if there is physical harm, it is not considered violence. And if the mind, speech, and body are careless, inattentive, and negligent, and there is carelessness in protecting living beings, even if there is no physical harm, it is still considered violence.