Yogdrushti Samucchaya New Edition Part 01 and 02

SR No.: 034350
Original Sutra Author: Haribhadrasuri
Author: Bhagvandas Mehta
Publisher: Mahavir Jain Vidyalay
Publication Year: 2018
Total Pages: 844
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 160 MB

Page 773

ઉપસંહારઃ ઉપકારી સદગુરુનું સ્વરૂપ, દેવનું સ્વરૂપ
(૬૯૭) આવા સંતસ્વરૂપ સદગુરુ, આત્મજ્ઞાની, સમદશી, પ્રારબ્ધદયથી વિચરનારા, અપૂર્વ વાણી પ્રકાશનારા, અને પરમશ્રુતજ્ઞાનસંપન હોય છે. મેહભાવ જ્યાં ક્ષય થઈ ગયો છે અથવા પ્રશાંત વ છે, અને આખું જગત્ જ્યાં એઠ જેવું અથવા સ્વપ્ન જેવું ભાસે છે, એવી પરમ અદ્દભુત “જ્ઞાની દશા” તેમની હોય છે. અને આવા જ્ઞાની પુરુષ દેહ છતાં જાણે દેહમાં ન વર્તતા હોય, એવી પરમ આશ્ચર્યકારક દેહાતીત–વિદેહ દશામાં (વોશ ) વર્તતા હોય છે!! (જુઓ આત્મસિદ્ધિની ગાથા, પૃ. ૧૨૯, ૩૯૪). આવા પરમ ગુણનિધાન, નિષ્કારણ કરુણરસસાગર, પરમ ઉપકારી, પરમ કૃપાળુ શ્રીમદ્ સદ્દગુરુદેવ પ્રત્યે મુમુક્ષુ આત્માને અનન્ય પ્રેમ કેમ ન વછૂટે?
દીન દયાળ કૃપાળુઓ, નાથ ભવિક આધાર; લાલ રે;
દેવચંદ્ર જિન સેવના, પરમામૃત સુખકાર. લાલ રે.” શ્રી દેવચંદ્રજી. આમ જેમ સદેહે વર્તમાન પ્રત્યક્ષ સદ્ગુરુ પ્રત્યે મુમુક્ષુને પ્રીતિ હોય છે, તેમ વિદેહ એવા પરોક્ષ દેવ પ્રત્યે પણ તેને તેવી જ અનન્ય પ્રીતિ હોય છે, કારણ કે તે પર
માત્મ દેવનું સ્વરૂપ આત્માને નિજ સ્વરૂપાવલંબન માટે પરમ ઉપકારી દેવનું સ્વરૂપ થઈ પડે છે. દિવ્ય એવું જેનું “સ્વરૂપ” પ્રગટયું છે તે દેવ છે, દિવ્ય
એવા શુદ્ધ આત્મસ્વરૂપમાં જે “સુસ્થિત છે તે શુદ્ધ ચૈતન્યમૂર્તિ ભગવાન દેવ છે, જેણે આત્માને આત્મા જ જાણે ને બીજું પરપણે જ જાણ્ય, એવા અક્ષય અનંત બોધસ્વરૂપ તે દેવ સિદ્ધ આત્મા છે. મુક્તિ સન્માર્ગને વિધિ બતાવ્યું હેવાથી તે વિધિ વિધાતા છે. પરમ આત્મશાંતિને શિવમાર્ગ–મોક્ષમાર્ગ દર્શાવી ત્રિભુ વનનું શંકરપાણું કર્યું હોવાથી તે શિવ-શંકર છે. સ્વરૂપસ્થિત છતાં જ્ઞાનથી સમસ્ત વિશ્વને જાણતા હોવાથી તે વિષ્ણુ છે. મોક્ષરૂપ પરમ સુગતિને પામ્યા હોવાથી તે સુગત છે. અને રાગદ્વેષાદિને જય કરી કેવળ શુદ્ધ સહજ સ્વરૂપી આત્મા પ્રગટ કર્યો હોવાથી તે પરમ વીતરાગ એવા યથાર્થનામાં જિનદેવ છે. (જુઓ પૃ. ૩૬૩-૩૬૪ તથા ૪૦૦૪૦૧) આવા શુદ્ધ સહજાન્મસ્વરૂપ જિનપ્રભુ તે વ્યવહારથી દેવ છે, નિશ્ચયથી તે આત્મા એ જ દેવ છે. જે જિનદેવની પૂજા છે, તે નિશ્ચયથી નિજ આત્માની જ પૂજના છે, કારણ કે જિનપદ ને નિજ પદની એક્તા છે, એમાં કાંઈ ભેદભાવ નથી, સ્વરૂપભેદ નથી. (જુઓ કાવ્ય, પૃ. ૧૧૨-૧૧૩).
આ જિનવર દેવ પ્રત્યે સાચા ભક્તિભાવ વિના કદી પણ દુઃખદાવ છૂટ નથી; તેટલા માટે આ ભવ દુઃખદાવાનલથી છૂટવા માટે આ પરમ પ્રભુની ભક્તિ પરમ અમૃત
ઘન સમી હોઈ, શીતલ આનંદદાયિની થઈ પડે છે; એટલે આ પરમ પર પ્રેમપ્રવાહ ઉપકારી પ્રભુ પ્રત્યે મુમુક્ષુને પરમ પ્રેમ-અનન્ય પ્રેમ કેમ ન ઉલ્લશે? મહે પ્રભુસે વળી આ પરમ દેવ સાધ્ય એવા આત્મસ્વરૂપના પ્રતિષ્ઠદ સ્થાને છે,

Translation AI Generated

**Conclusion:** The form of the benevolent Guru, the form of God

(697) Such a saintly Guru is self-knowing, impartial, wandering due to the force of past karma, radiating unparalleled speech, and possessing supreme scriptural knowledge. They have the supreme, wondrous state of "Jnani-dasha" where attachment has been destroyed or is tranquil, and the entire world appears like a dream or a mirage. And such a Jnani, even though in a body, appears as if they are not in a body, existing in the supreme, wondrous state of "Dehatit-Videh-dasha" (beyond the body). (See Atmasiddhi Gatha, p. 129, 394). How can a seeker not have unique love for such a supreme treasure of virtues, an ocean of compassion without any impurities, supremely benevolent, supremely merciful, Shrimad Sadgurudev?

"The compassionate, merciful, the support of the devotees, the Lord; Red, O Red!
Serving the Devchandra, the Jina, is the cause of supreme blissful nectar. Red, O Red!" Shri Devchandraji. Just as a seeker has affection for a directly present Guru in a body, they also have the same unique affection for an indirect God who is beyond the body, because that
The form of the inner God becomes the form of the supremely benevolent God for the soul to attain its own nature. The one whose "form" has manifested is God, the one who is "established" in the pure form of the soul is the pure, conscious form of God, the one who has known the soul as the soul and nothing else, that imperishable, infinite form of knowledge is the God, the liberated soul. Because they have shown the path of liberation, they are the law-giver. Because they have shown the path of supreme peace, the path of liberation, the path of Shiva, and have done the "Shankarpana" of the three worlds, they are Shiva-Shankar. Because they are established in their form, yet know the entire universe through knowledge, they are Vishnu. Because they have attained the supreme state of liberation, they are Sugata. And because they have conquered attachment, aversion, etc., and manifested the pure, natural form of the soul, they are the supremely detached, the true Jinadev. (See p. 363-364 and 400-401). Such a pure, natural, innate form of Jinaprabhu is God in practice, and in certainty, that soul is the same God. The worship of Jinadev is, in certainty, the worship of one's own soul, because the state of the Jina and one's own state are one, there is no difference, no difference in form. (See Kavya, p. 112-113).

Without true devotion to this Jinadev, suffering will never cease; therefore, to escape from the fire of suffering in this life, devotion to this supreme Lord is like a supreme nectar
It becomes cool and blissful, like a dense treasure; therefore, how can a seeker not have a supreme love, a unique love, for this supremely benevolent Lord? Moreover, this supreme Lord is in the place of the established form of the soul, which is the goal.