Yogdrushti Samucchaya New Edition Part 01 and 02

SR No.: 034350
Original Sutra Author: Haribhadrasuri
Author: Bhagvandas Mehta
Publisher: Mahavir Jain Vidyalay
Publication Year: 2018
Total Pages: 844
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 160 MB

Page 576

(૧૦૦)
ચગદષ્ટિસસુલ્શય
દેવા! આ સ્વામીભક્ત સેવકે ! આ નંદનવન ! આ કલ્પવૃક્ષેા ! આ પંચ વિષયની સ ́પૂર્ણ સામગ્રી ! અરે રે ! આ બધુંય છેડીને મ્હારે હવે ચાલ્યા જવું પડશે. આના મને પુનઃ કયારે દર્શન થશે ? ' ઇત્યાદિ અંતસ્તાપપૂર્વક ચિતવતા તે ચિંતાસાગરમાં નિમગ્ન થઈને છેલ્લા છ માસ યુગેાની જેમ અક્સાસમાં ને અસેસમાં કેમે કરીને વીતાવે છે. આમ દેવલાકમાં પ્રાયઃ ધમથી પ્રાપ્ત થયેલ ભાગ ભાગવતાં પ્રમાદમાં જીવન વ્યતીત થાય છે, અને સ્વરૂપભ્રષ્ટતાથી તે આત્માને અનના હેતુ થઇ પડે છે.
"
.
આ સ્વર્ગ લાકની વાત જવા દઇએ, અને પ્રત્યક્ષ દૃશ્યમાન એવા મનુષ્યાદિની સ્થિતિના વિચાર કરીએ, તેા પણુ તેમજ પ્રતીત થાય છે. પ્રખળ પુણ્યાદથી ઉત્તમ રાજ્યલક્ષ્મીને પામેલ એવા રાજાત્તુિ આંતર્ જીવન જો તપાસીએ, તે તે ભાગવિલાસાક્રિમાંકે રાજ્યચિંતાદિમાં એટલા બધા વ્યગ્ર થઈ ગયેલા દેખાય છે, એટલા બધા પ્રમાદમાં પતિત— પડી ગયેલા ’ જણાય છે, કે તેને - ધર્મ કા` ' માટે ‘ ફુરસદ ' મળતી નથી ! નવરાશ જડતી નથી ! એટલું જ નહિ પણ રાજ્યભારરૂપ પુષ્પશય્યામાં નહિ...—પણુ કટકશય્યામાં પેાઢી ગયેલા તે મહાનુભાવાને ‘ધર્મ' જેવી કાઇ વસ્તુ જગમાં છે કે નહિ તેની પણ ભાગ્યે જ ખખર પડે છે! જે ધમાઁના જ પ્રસાદથી આ પુણ્યવૈભવ સાંપડયો છે, તે ઉપકારી મૂળ ધર્મનું જ વિસ્મરણ કરી આ બાપડા દુ:ખીઆ જીવેા કૃતઘ્ધપણુ‘ આચરે છે ! ને પ્રમાદમાં અવતાર એળે ગુમાવે છે! Unhappy lies the head, that wears the crown.
,
રાજાદિનું
પ્રમાદ જીવન
અથવા તે ખૂરી દશા છે.
મહાઅશ્વય સંપન્ન એવા કાઇ શ્રીમંત ધનાઢ્ય હાય, તે તેની પણ એ જ કારણ કે લાડી, વાડી ને ગાડીનું સુખ જેને ઘેર હાય છે, માગ, મંગલા ને અગી સદા જેની તહેનાતમાં હાય છે, પાણી માગતાં દૂધ જેની પાસે હાજર થાય છે, એવા શ્રીમત ધનાઢ્ય જનેાની જીવનચર્યાં નીરખીએ તે તે પણ એવી જ પ્રમાદાચરણથી ભરેલી હેાય છે. કારણ કે ઋદ્િ ગાવ, સગારવ ને શાતાગારવના ગારામાં ગુંચીને ગરકાવ થઈ ગયેલા હાઇ, તેઓ કાં તે એશઆરામમાં ને વૈભવવિલાસમાં એટલા બધા પડી ગયા હાય છે, ચાર દિવસની ચાંદની જેવા જીવનની ' એ ઘડી માજ ’ માણુવામાં એટલા બધા અપ્રમાદી બની ગયા હૈાય છે, હાય ! રહી જશે એમ જાણી જીવનના લ્હાવે લૂંટવાની તાલાવેલીમાં એટલા બધા લટ્ટુ ખની ગયા હૈાય છે, કે ધમ જેવી કાઇ ચીજ જગમાં અસ્તિત્વ ધરાવે છે કે કેમ, તેનું પણ તેમને ભાન રહેતું નથી ! માં તે તે ધનના મદમાં એટલા બધા છકી ગયા હાય છે, દાલતની દા–લત એમની છાતીમાં એટલા બધા જોરથી લાગી હેાય છે, ‘ચિત્તસ્તÀતા’ નામનું વિલેપન છાતી પર લગાવી તે જાણે આકાશના તારા નિહાળતા હાય એમ એટલા બધા અક્કડ ને
શ્રીમતાના પણ એ જ હાલ !

Translation AI Generated

(100)
Chagadashtisulsaya
"Oh Gods! This devotee servant! This Nandana garden! These Kalpa trees! This complete material of the five senses! Oh dear! I must leave all this behind now. When will I see this again?" Thus, filled with inner sorrow, he is immersed in the ocean of worry, and like the last six months, he spends his days in anxiety and restlessness. Thus, in the heavenly realms, life is often spent in pleasure, indulging in the enjoyment of the fruits of Dharma, and due to this corruption of form, the soul becomes devoid of its true purpose.

Let us leave aside the talk of these heavenly realms, and consider the state of human beings, who are directly visible. Even there, the same thing is evident. If we examine the inner life of a king who has attained the highest state of wealth and prosperity through intense merit, we find that he is so engrossed in worldly pleasures and royal concerns that he appears to be completely lost in enjoyment and fallen. He has no time for Dharma! He has no leisure! Not only that, but this great soul, who is lying on a bed of flowers, the burden of the kingdom, is hardly aware that there is something called Dharma in the world! He forgets the source of his good fortune, the very Dharma that has bestowed upon him this wealth and prosperity, and this ungrateful creature, this miserable being, indulges in pleasure and loses himself in it! Unhappy lies the head, that wears the crown.

The life of a king, etc., is a life of pleasure, or rather, it is a state of misery.

Consider a wealthy man, who is blessed with great wealth and possessions. He too is in the same state, because the comforts of his home, his garden, and his carriage, the servants who are always at his beck and call, the milk that is readily available when he asks for water, all these things lead him to a life filled with pleasure. Because he is entangled in the mire of his own wealth, his possessions, and his comforts, he is completely lost in them. He is so engrossed in enjoying the fleeting pleasures of this life, which are like the moonlight that lasts only for four days, that he has become completely oblivious to everything else. He is so eager to grab every pleasure that life has to offer, that he has become completely intoxicated by it. He is so lost in his wealth that he is unaware of the existence of Dharma in the world! He is so intoxicated by his wealth that he has become completely blind to everything else. He has applied the ointment of "Chittasthata" to his chest, and he is so arrogant that he thinks he is looking at the stars in the sky!

The wealthy are in the same state!