Yogdrushti Samucchaya New Edition Part 01 and 02

SR No.: 034350
Original Sutra Author: Haribhadrasuri
Author: Bhagvandas Mehta
Publisher: Mahavir Jain Vidyalay
Publication Year: 2018
Total Pages: 844
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 160 MB

Page 567

સ્થિરાદષ્ટિ: પ્રત્યાહાર-વિષયવાસના ત્યાગે ચેતન !'
(૪૯૧) પર પરિણતિભાવ છે. આ જડ ને ચલ જગતની એઠને હે મિત્ર ! તને ભોગ ઘટતે નથી. આ મુદ્દગલ સર્વ જીવોએ અનંત વાર ભોગવીને મૂકી દીધેલા છે, તે તેઓના ઉચ્છિષ્ટ ભજન જેવા છે, એઠ જેવા છે. આવી પ્રગટ અશુચિરૂપ એઠ કણ ખાય? ને પિતાના પરમ શુચિ આત્મસ્વરૂપને કે ભ્રષ્ટ કરે? વળી હે ચેતન ! આ પુદ્ગલભોગ અનિત્ય છે, ક્ષણવિવંસી છે. જે પૌગલિક વિષયભોગ સરસ ને પ્રિય લાગતા હતા, તે ક્ષણવારમાં વિરસ અને અપ્રિય થઈ પડે છે, કારણ કે રૂપ-રસ-ગંધ-વર્ણના વિપરિણામથી પુગલમાં તેવા તેવા વિકાર-ફેરફાર થયા જ કરે છે. રાજસંપદાથી કે સ્વર્ગ સંપદાથી પ્રાપ્ત થતા ભેગ પણ દુર્ગથી કદન્ન જેવા છે, માટે નિત્ય સરસ એવા ચૈતન્યરસમય નિજાત્મસ્વરૂપને આસ્વાદ છેડીને તેવા અનિત્ય વિરસ પુદ્ગલ કદનને કેણ ચાખે? “ક સાચા રંગ જિનેશ્વર, સંસાર વિરંગ સહુ અન્ય રે;
સુરપતિ નરપતિ સંપદા, તે તે દુરગંધિ કદન રે....કરે સાચા આસ્તાગ જિન ગુણરસ રમી, વિષય વિકાર વિરૂપ રે; વિણ સમકિત મત અભિષે, જિણે ચાખ્યો શુદ્ધ સ્વરૂપ રે...કરે સાચા ” શ્રી દેવચંદ્રજી.
પાંચ ઇંદ્રિયના વિષયભાગ પરિણામે અત્યંત દુઃખદાયી છે. જે “આપાતમાગું-આરંભ માત્ર સુખદાયક લાગે છે, તે વિષયભોગ વિપાકે કિપાક ફલ જેવા દારુણ પરિણામી છે.
આ ભોગ ખરેખર ! સાપની ફેણ જેવા આત્મઘાતી છે. વિષયમાં ને વિષયવાસના કાલકૂટ વિષમાં મેરુ ને સરસવ જેટલું અંતર છે.” એકેક ઇંદ્રિયને ત્યાગે ચેતન !” પરવશપણથી હાથી આદિને પ્રાપ્ત થતા આ પ્રત્યક્ષ ભયંકર પરિણામ તું
જે ! (જુઓ પૃ. ૩૧૮-૩૧૯ ) તે પછી પાંચ ઇંદ્રિયના પ્રબળપણથી તે કેટલું બધું દુઃખ થાય? માટે હે સચ્ચિદાનંદ આત્મન ! તું વિષયવાસના છેડીને નિજસ્વભાવમાં સ્થિતિ કર ! વળી હે ચેતન ! આ અનાદિ સંસારમાં તે અનેક વાર દેવ
કાદિના અનંત સુખ ભેગવ્યા, છતાં તને તૃપ્તિ ઉપજ નથી, અને હજુ ભૂખાળવાની જેમ જાણે કઈ દિવસ દીઠા ન હોય એમ તું આ મનુષ્યલકના તુરછ કામભોગની વાંછા કરે છે! તે તેથી તને શી રીતે તૃપ્તિ ઉપજશે ? સાગરજલથી જે તૃષા નથી છીપી, તે ગાગરજલથી કેમ છીપશે ? પાણીના પૂરથી સમુદ્ર કઈ રીતે તૃપ્તિ પામે, ઇંધનેથી અગ્નિ તૃપ્તિ પામે, પણ અતિ ચિરકાળ ભેગવેલ અનંત કામગથી પણ પ્રાણી તૃપ્તિ પામતે નથી, માટે આવા તૃષ્ણ-તાપ ઉપજાવનારા દારુણ વિષયસુખથી સર્યું.x-આમ આ પુદ્ગલભગ સર્વથા અશુચિ, અનિત્ય, દુઃખમય અને તૃષ્ણાતાપ ઉપજાવનાર છે. અને હારું સ્વરૂપ તે હે ચેતન ! પરમ શુચિ, નિત્ય, પરમ સુખમય, ને આત્મતૃપ્તિજન્ય પરમ શાંતિ ઉપજાવનારું છે, માટે હવે તું પરપરિણતિરસરૂપ પુદ્ગલ ભેગની આસક્તિ છેડી દે, ને સ્વસ્વરૂપરસના ભેગને આસ્વાદ લે !
» વિશેષ આધાર માટે જુઓ જ્ઞાનાર્ણવ, અધ્યાત્મસાર આદિ ગ્રંથરત્ન.

Translation AI Generated

**Steady Gaze:** "O awakened one, renounce the desires for objects of withdrawal (pratyahara)!"

(491) There is a feeling of "other-becoming" (par-parinaati-bhaav). O friend, this inert and moving world, this "eth" (eth), does not bring you enjoyment. All living beings have experienced this "eth" countless times and have left it behind. It is like their discarded offerings, like "eth." Who would eat such a manifest impurity, such a particle of "eth"? And who would corrupt the supreme purity of the Self (aatma-swaroop) of the Father? Furthermore, O awakened one, this enjoyment of matter (pudgal-bhog) is impermanent, fleeting. The material objects of enjoyment that seemed pleasant and dear, become unpleasant and repulsive in an instant, because the changes in form, taste, smell, and color bring about corresponding changes and modifications in matter. The enjoyment obtained from worldly possessions or heavenly possessions is like poison. Therefore, why would one taste such impermanent, poisonous matter, when one can savor the eternal, delightful, and blissful Self (chaitanya-rasamaya nijaatma-swaroop)? "The true color is that of the Jineshwar, the world is devoid of color, all others are; the wealth of the king of the gods and the king of men, that is like poisonous matter... The true one, the Jina, enjoys the taste of his own qualities, the objects are deformed by their changes; without the right understanding, the Jina has tasted the pure form... The true one..." Shri Devchandraji.

The objects of the five senses are extremely painful. What seems pleasant at the beginning, like the "initial taste of a mango," becomes extremely painful in the end, like the bitter fruit of karma. This enjoyment is truly like the foam of a snake, suicidal. There is as much difference between an object and the poison of desire (vishayavasana) as there is between a mountain and a mustard seed. "Renounce each sense, O awakened one!" You have seen the terrible consequences of the direct fear experienced by elephants and others due to their being overpowered (see page 318-319). Then how much more suffering will there be due to the power of the five senses? Therefore, O Self of pure consciousness and bliss (sachchidanandaatman), renounce the desires for objects and remain in your own nature. Furthermore, O awakened one, in this endless cycle of existence (anaadi sansaar), you have enjoyed countless pleasures of gods and others, yet you are not satisfied. Like a hungry person who has never seen a day, you desire the fleeting pleasures of this human life. How will you ever be satisfied? The ocean cannot be filled with a bucket of water. How can the ocean be satisfied with a flood of water? How can fire be satisfied with a drop of water? Similarly, a creature is not satisfied even after enjoying endless pleasures for a very long time. Therefore, renounce these terrible pleasures of the senses that cause thirst and suffering. Thus, this enjoyment of matter is completely impure, impermanent, painful, and causes thirst and suffering. And your own nature, O awakened one, is supremely pure, eternal, supremely blissful, and brings about the supreme peace of self-satisfaction. Therefore, now renounce your attachment to the enjoyment of matter, which is "other-becoming," and savor the enjoyment of your own nature.

>> For further reference, see the Jnanarnava, Adhyatmasaar, and other such treasures of scriptures.