Yogdrushti Samucchaya New Edition Part 01 and 02

SR No.: 034350
Original Sutra Author: Haribhadrasuri
Author: Bhagvandas Mehta
Publisher: Mahavir Jain Vidyalay
Publication Year: 2018
Total Pages: 844
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 160 MB

Page 553

સ્થિરાદષ્ટિ : Rહ પરભાવને કેમ ચાખે?' નિઃશંક સમ્યગદષ્ટિ
(૪૭૭) શ્રી સદ્ગુરુએ કહ્યાં છે એવા નિગ્રંથ માર્ગને સદાય આશ્રય રહો. હું દેહાદિ સ્વરૂપ નથી, અને દેહ, સ્ત્રી, પુત્રાદિ કેઈપણ મહારાં નથી. શુદ્ધ ચિતન્ય સ્વરૂપ અવિનાશી એ હું આત્મા છઉં. એમ આત્મભાવના કરતાં રાગદ્વેષને ક્ષય થાય.”
–શ્રીમદ્ રાજચંદ્રજી.
માટે મહારે આ હાર એક શુદ્ધ આત્મભાવ જ આદેય છે–ગ્રહણ કરવા યોગ્ય છે, બાકી આ બીજા બધા ભાવ હેય છે, ત્યજવા યોગ્ય છે માટે હું મહારા આત્મભાવને જ ભજુ ને સમસ્ત પરભાવપ્રપંચને ત્યજે એ જ યંગ્ય છે. આપણો આત્મભાવ જે એક ચેતનાધાર છે, તે નિજ પરિકર-પરિવારરૂપ ભાવ જ આ બીજા બધા સાથ સોગ કરતાં સાર છે. “એ નિજ પરિકર સાર રે.” માટે હે ચેતન ! તું શાંત થઈ આ સર્વ પરભાવથી વિરામ પામ! વિરામ પામ! હે આનંદઘન ! એ જ આ પરમ શાંતિમાર્ગ પામવાને પરમ ઉપાય છે. એને આશ્રય કર ! આશ્રય કર !
“આપણે આતમ ભાવ જે, શુદ્ધ ચેતનાધાર રે; અવર સવિ સાથ સોગથી, એ નિજ પરિકર સાર રે....શાંતિજિન”- શ્રી આનંદઘનજી.
આમ જ્ઞાની સમ્યગૃષ્ટિ પુરુષ સ્વભાવને આશ્રય કરવાને ને પરભાવને ત્યાગ કરવાને વિવેકજન્ય નિશ્ચય કરે છે, તેમાં ધાબીના ઘેરથી આણેલા બદલાઈ ગયેલ વસ્ત્રનું આ દષ્ટાંત
બરાબર ઘટે છે –જેમ કેઈ એક પુરુષ ભ્રાંતિથી ધોબીના ઘેરથી વસ્ત્ર લઈ નેહ પરભાવને આવી, પિતાનું માની પહેરીને સૂઈ ગયે. તે પોતે અજ્ઞાની હોઈ, બીજાએ કેમ ચાખે?' તેને છેડે પકડી તેને બળથી નગ્ન કરવા માંડ્યો અને કહ્યું કે “અલ્યા !
જલદી ઊઠ ! આ મહારૂં બદલાઈ ગયેલું વસ્ત્ર આપી દે !” એમ વારંવાર વચન સાંભળીને તેણે બધા ચિહ્નોથી સારી પેઠે પરીક્ષા કરી, ચક્કસ આ તો પારકું છે એમ જાણ્યું, એટલે જ્ઞાની થઈ તેણે તે વસ્ત્ર એકદમ મૂકી દીધું. તેમ જ્ઞાતા પણ સંભ્રાંતિથી પારકા ભાવે ગ્રહણ કરીને આત્મીય પ્રતિપત્તિથી–પિતાના માની બેસી પરમાં અધ્યાસ કરીને સૂતે હતું. તે સ્વયં અજ્ઞાની હોઈ, ગુરુ પરભાવવિવેક કરી તેને “એક કરવા માંડે છે ને ઉપદેશે છે કે-અરે ! પ્રતિબોધ પામ! જાગ ! આ આત્મા નિશ્ચયથી એક છે.” એમ વારંવાર શ્રતશ્રત સંબંધી વચન સાંભળી તે સર્વ ચિહ્નોથી સારી પેઠે પરીક્ષા કરી, નિશ્ચિત આ પરભાવ છે એમ જાણે છે, એટલે જ્ઞાની થઈ તે સર્વ* ભાવેને શીઘ મૂકી દે છે. કારણ કે
x “जह णाम कोवि पुरिसो परदव्वमिणति जाणिदुं चयदि ।
तह सव्वे परभावे पाऊण विमुंचदे णाणी ॥" (આધાર માટે જુઓ ) શ્રી સમયસાર અને શ્રી અમૃતચંદ્રાચાર્યજીની ટીકા.

Translation AI Generated

**Steadfast Vision:** 'Why should one taste the effects of others?' Doubtless, right vision.
(477) Always take refuge in the path of the Nigantha, as the revered Guru has said. I am not the body or any form, and the body, woman, son, etc., are not great. I am the soul, pure consciousness, imperishable. By having this self-awareness, attachment and aversion are destroyed.”
–Shrimad Rajchandraji.

Therefore, this garland is a pure self-awareness, worthy of acceptance. All other feelings are transient, worthy of abandonment. Therefore, I will only worship my self-awareness and abandon all other worldly attachments. This is the right path. Our self-awareness, which is the foundation of consciousness, is the true family, better than all other relationships. “That true family is the best.” Therefore, O conscious one! Be calm and free from all worldly attachments! Be free! O treasure of joy! This is the ultimate remedy for attaining ultimate peace. Take refuge in it! Take refuge in it!
“Our self-awareness, which is pure consciousness, is better than all other relationships. That true family is the best…peace-giving.” –Shri Anandghanji.

Thus, a wise person with right vision, decides to take refuge in his own nature and abandon worldly attachments. The example of the garment brought from the washerman's house, which has been changed, is appropriate here. Just as a man, due to delusion, takes a garment from the washerman's house and, believing it to be his own, lies down wearing it. Since he is ignorant, he is approached by another who, seeing him, grabs him and forcibly tries to strip him naked, saying, “Hey! Get up quickly! Give me this garment that has been changed!” Hearing this repeatedly, he examines it carefully with all his senses and realizes that it is indeed someone else's. Then, becoming wise, he immediately discards the garment. Similarly, the knower, due to delusion, accepts worldly attachments as his own and, believing them to be his own, lies down in them, engrossed in worldly pursuits. Since he is ignorant, the Guru, seeing him, tries to awaken him and instructs him, saying, “Awaken! Realize that the soul is one.” Hearing this repeatedly, he examines it carefully with all his senses and realizes that it is indeed worldly attachments. Then, becoming wise, he immediately abandons all worldly attachments. Because,
x “When a man knows that he is attached to worldly things, then he abandons all worldly attachments and becomes wise.” (For reference, see Shri Samyatsar and Shri Amritchandracharya's commentary).