Yogdrushti Samucchaya New Edition Part 01 and 02

SR No.: 034350
Original Sutra Author: Haribhadrasuri
Author: Bhagvandas Mehta
Publisher: Mahavir Jain Vidyalay
Publication Year: 2018
Total Pages: 844
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 160 MB

Page 264

(૧૯૮)
યોગદષ્ટિસમુરચય આત્મસાધના એમણે કેમ સાધી હશે ? આવી અપૂર્વ આત્મસામર્થ્યવાળી પરમ ધન્ય સક્રિયા તેઓ શી રીતે કરી શકતા હશે ?
“ધન્ય ધન્ય નર તેહ, પ્રભુપદ વંદી હો જે દેશના સુણે; જ્ઞાન ક્રિયા કરે શુદ્ધ, અનુભવ ગે હો નિજ સાધકપણે.”—શ્રી દેવચંદ્રજી ધન્ય તે મુનિવર રે, જે ચાલે સમભાવે; ભવસાયર લીલાએ ઉતરે, સંયમ કિરિયા નાવે...ધન્ય ભગપંક તજી ઉપર બેઠા, પંકજ પરે જે ન્યારા; સિંહ પરે નિજ વિક્રમ શૂરા, ત્રિભુવન જન આધારા....ધન્ય જ્ઞાનવંત જ્ઞાની શું મલતા, તન મન વચને સાચા;
દ્રવ્ય ભાવ સૂધા જે ભાખે, સાચી જિનની વાચા...ધન્ય.”–સા. ત્રગ. સ્ત, ઇત્યાદિ પ્રકારે તે આત્મારામી મહાત્માઓની પરમ ધન્યતા તે ભાવે છે, અને ગુણી જન પ્રત્યેના પ્રશસ્ત રાગથી ચિંતવે છે કે આ મહાનુભાવોની આવી આશ્ચર્યકારક આત્મસ્થિતિ કેમ પ્રગટી હશે ? આ જાણવાની તેને તીવ્ર ઈચ્છા-જિજ્ઞાસા ઉપજે છે.
અને આ મુમુક્ષુ જોગીજનને આવી સાચી જિજ્ઞાસા ઉપજે છે, એટલું જ નહિ, પણ તે મહાત્માઓ જેવી જ પિતાની વંદનાદિ ક્રિયામાં પોતાની હીનતા દેખી, તેને પોતાના
પ્રત્યે મનમાં અત્યંત ત્રાસ છૂટે છે, પિતાના આત્મા પ્રત્યે જુગુપ્સાપિતા પ્રત્યે ધૃણ ધૃણા ઉપજે છે કે–અરે ! હું તે કે અન્ય કે આ મહાજને જેવી
ઉત્તમ ધર્મક્રિયા કરી શકતું નથી! ખરેખર ! હું તે દેશ અનંતનુ ભાજન છું', અને મહારામાં ગુણ તે એકકે દેખાતો નથી; કારણ કે હારામાં આ મહાત્માઓ જે નથી શુદ્ધ ભાવ કે નથી પ્રભુ સ્વરૂપભાવ, નથી લઘુતા કે નથી દીનતા, નથી ગુરુઆજ્ઞા આરાધકતા કે નથી નિશ્ચલતા, નથી પ્રભુને દઢ વિશ્વાસ કે નથી પરમાદર, નથી સત્સંગને જોગ કે નથી સસેવા જોગ, નથી કેવળ આત્માપણુતા કે નથી દઢઆશ્રયભાવ, નથી અનુગ, નથી “હું પામર શું કરી શકું?' એવો વિવેક કે નથી પ્રભુ પ્રત્યે અચળ આસક્તિ, નથી પ્રભુવિરહને તાપ કે નથી પરમ દુર્લભ એવી પ્રભુકથાનો પરિતાપ, નથી ભક્તિમાર્ગમાં પ્રવેશ કે નથી ભજનનું દઢ ભાન, નથી નિજ ધર્મની સમજણ કે નથી શુભ દેશે સ્થિતિ, નથી સેવાને પ્રતિકૂળ બંધનનો ત્યાગ નથી દેહદમન-ઇંદ્રિયદમન, નથી પ્રભુવિયોગની સ્કૂરણ કે નથી વચન-આગમ જ્ઞાન, નથી દિવ્ય નયનની પ્રાપ્તિ કે નથી યમ-નિયમાદિ, નથી ઉદાસીનતા કે નથી નિરભિમાનપણું, નથી સ્વધર્મ સંચય કે નથી પરધર્મનિવૃત્તિ આમ અનંત પ્રકારથી હું સાધન રહિત છું. મ્હારામાં એક પણ સદ્ગુણ નથી. હું મોટું શું બતાવું ? સકળ જગતમાં હું જ અધમાધમ ને અધિકમાં અધિક પતિત છું.

Translation AI Generated

(198)
How could they have achieved such a state of Yoga-drishti-samurchay and self-realization? How could they have performed such extraordinary acts of self-empowerment, being so blessed?
“Blessed, blessed are those men who, in their country, hear the words of the Lord; who perform pure knowledge and action, and experience it themselves.” – Shri Devchandraji
Blessed are those monks who walk with equanimity; who, through the play of the cycle of births and deaths, have crossed over, by the name of restraint and action… Blessed are those who have abandoned the mire of worldly attachments and sit on the lotus, separate from it; who, like lions, are valiant in their own prowess, the support of the three worlds… Blessed are those who are knowledgeable and wise, true in body, mind, and speech; who speak the nectar of the essence of the elements, the true words of the Jinas… Blessed.” – Sa. Trag. St., etc.
In this way, the supreme blessedness of those self-absorbed Mahatmas is perceived, and with a noble affection for virtuous people, one contemplates how such a wondrous state of self-awareness could have manifested in these great souls? A strong desire and curiosity arises to know this.
And this desire for liberation, this true curiosity, arises in these aspiring yogis, not only that, but seeing their own inferiority in the actions of praising the father, etc., like those Mahatmas, they experience extreme torment in their minds, disgust towards their own soul, and hatred towards their father, thinking: “Oh! I, or anyone else, cannot perform such excellent religious actions! Truly! I am a recipient of endless suffering, and not a single virtue is seen in me; because I do not have the pure feelings, or the feeling of the Lord’s form, like these Mahatmas, nor humility, nor meekness, nor devotion to the Guru’s commands, nor steadiness, nor firm faith in the Lord, nor supreme devotion, nor the practice of good company, nor the practice of service, nor the feeling of being only the soul, nor firm faith, nor the feeling of “I am a mere mortal, what can I do?”, nor unwavering attachment to the Lord, nor the heat of separation from the Lord, nor the sorrow for the rare stories of the Lord, nor entry into the path of devotion, nor firm awareness of devotional singing, nor understanding of one’s own religion, nor dwelling in a good country, nor the abandonment of the bonds that are contrary to service, nor the control of the body and senses, nor the sorrow of separation from the Lord, nor knowledge of the scriptures and teachings, nor the attainment of divine vision, nor the rules of Yama and Niyama, nor detachment, nor lack of ego, nor the accumulation of one’s own religion, nor the abandonment of other religions. Thus, in countless ways, I am without means. I do not have a single virtue. What great thing can I show? In the entire world, I am the lowest of the low, and the most fallen of the fallen.”