Yogdrushti Samucchaya New Edition Part 01 and 02

SR No.: 034350
Original Sutra Author: Haribhadrasuri
Author: Bhagvandas Mehta
Publisher: Mahavir Jain Vidyalay
Publication Year: 2018
Total Pages: 844
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 160 MB

Page 212

(૧૪૬)
યોગદુષ્ટિ સમુચ્ચય તે આત્મસ્વભાવનું મલન–સ્થંભન કરે છે, એટલા માટે તે “માલ” કહેવાય છે. તેમાં પણ ઘણું પુદ્ગલપરાવત્ત કરાવે એટલે ભાવમલ દૂર થયો હોય ત્યારે જ આ ગબીજની પ્રાપ્તિ થાય છે. આ આ આત્મમલિનતારૂપ ભાવમલ જ્યારે ઘણે ઘણે ક્ષીણ થઈ ગયો હાય, ને ચિત્તભૂમિ ચોકખી થઈ હોય, ત્યારે જ પ્રાયે મનુષ્યોને આ ગબીજ સાંપડે છે. અહીં મનુષ્યને એમ કહ્યું, તેનું કારણ-ઘણું કરીને તેઓ જ આના મુખ્ય અધિકારી હોય છે, –એ છે. બાકી તે ચારે ગતિમાં આ ભાવમલની ક્ષીણતા સંભવે છે. એટલે ચારે ગતિમાં ગબીજનું ગ્રહણ હોઈ શકે છે.
અને આમ આત્માનો અંદરને મેલ ઘણો ઘણે સાફ થઈ ગયે, ચિત્ત-ભૂમિમાં ગબીજનું વાવેતર થાય છે, એટલા માટે જ અહીં કહ્યું કે-“અવ્યક્ત ચૈતન્ય મહતું કાર્ય કરે નહિં; અર્થાત્ જેનું ચૈતન્ય હજુ અવ્યક્ત છે–પ્રગટ્યું નથી, એ બાલ જીવ ક્યારેય પણ આ ગબીજ ગ્રહણ કરવા જેવું મોટું કાર્ય કરવા સમર્થ થાય નહિં. કારણ કે જેનામાં હજુ ચૈતન્યની સ્પષ્ટ કુરણું–જાગ્રતિ થઈ નથી, જેનામાં હિત-અહિતના વિવેકનું ભાન આવ્યું નથી, જેને આત્મા હજુ ગાઢ મોહનિદ્રામાં પડ્યો છે, જેને આત્મા જાગ્યે નથી,-એ બાલ અજ્ઞાની જીવ ક્યારેય મેટું કામ કેમ કરી શકે ? આહાર-નિદ્રાજ્ય-મૈથુન આદિ સંજ્ઞાને પરવશ તે બિચારે પિતામાંથી જ પરવારતે ન હોય, તે બીજું શું કરી શકે ? તે આ પ્રકારે.
નિગદમાં તેમ જ એકે દ્રિયમાં જીવ અત્યંત મૂચ્છિત અવસ્થામાં હોય છે. બેઈદ્રિય, તેઇદ્રિય, ચઉરિદ્રિય એ વિલ અવસ્થામાં પણ ચૈતન્યની અવ્યક્ત દશા હોય છે. અસલી
પંચંદ્રિયમાં પણ તે જ સંમૂરિષ્ઠમ જેવી સ્થિતિ હોય છે. સંજ્ઞી પંચેંજિનદર્શનાદિ ક્રિયમાં જલચર, સ્થલચર, ને ખેચર વગેરે તિર્યંચ પર્યાને વિષે પણ
ગબીજની હિતાહિતનું ભાન પ્રાયે હોતું નથી, પામર ગમારપણું હોય છે. દેવમાં દુર્લભતા સુખવિલાસનિમગ્નતા-સુખમાં ગરકાવપણું હોય છે. અને નરકમાં દુઃખ
નિવાસનિમગ્નતા-દુ:ખમાં ડૂબવાપણું હોય છે, એટલે એ આડે બીજું કાંઈ સૂઝતું નથી, તેમજ ધર્મ પ્રાપ્તિના ઉત્તમ નિમિત્તો પણ ત્યાં મળવા દુર્લભ છે. મનુષ્યમાં પણ અનાર્ય જાતિને વિષે તેની પ્રાપ્તિ અસંભવિત છે. આર્યજાતિમાં પણ ઊંચું ધર્મસંસ્કારસંપન્ન કુલ પામવું દુર્લભ છે. તે મળે તે પણ સત્ય ધર્મનું શ્રવણ પ્રાપ્ત થવું મહાદુર્લભ છે. શ્રવણ થાય તે પણ તે પ્રત્યે શ્રદ્ધા ચુંટવી ઘણી ઘણી દુર્લભ છે. શ્રદ્ધા ચોંટે તે પણ તે પ્રમાણે સંયમમાં વીર્યની ફુરણ થવી પરમ દુર્લભ છે. આમ ઉત્તરોત્તર દુર્લભતા છે. તેમાં ઘણે ભાવમલ ક્ષીણ થયે હેય, પરમ પુણ્યદય પ્રગટ્યો હોય, ત્યારે જ આ ઉત્તમ યોગ
सहजं तु मलं विद्यात्कर्मसंबन्धयोग्यताम् । आत्मनोऽनादिमत्त्वेऽपि नायमेनां विना यतः ॥ तस्मादवश्यमेष्टव्या स्वाभाविक्येव योग्यता । तस्यानादिमती सा च मलनानं मल उच्यते ॥"
શ્રી ગબિન્દુ, બ્લેક ૧૬૪–૧૭૦

Translation AI Generated

(146)
The accumulation of yogadushti (negative karmic tendencies) pollutes and obstructs the true nature of the soul, hence it is called "mal" (impurity). It is deeply rooted in the pudgala (matter) and can only be removed when the bhavamal (subtle karmic impurities) is eliminated. This bhavamal, which is the pollution of the soul, needs to be significantly reduced and the mind purified for the soul to receive the gabij (seed of liberation). Humans are primarily the recipients of this gabij, hence the mention of "manushya" (human) here. However, this reduction of bhavamal can occur in all four gatis (states of existence), making it possible for the gabij to be received in any of them.

Thus, when the soul's inner impurities are cleansed and the mind is prepared, the gabij is planted. This is why it is said here: "Avyakt chaitanya mahatu karya kare nahi" (The unmanifest consciousness cannot perform great deeds). This means that a young soul, whose consciousness is still unmanifest and not yet revealed, is incapable of performing the great task of receiving the gabij. For one who lacks clear awareness of consciousness, who has not yet developed the understanding of right and wrong, whose soul is still deeply asleep and not awakened, how can such a young and ignorant soul perform a great deed? They are still under the influence of basic instincts like food, sleep, sex, etc., and are not even fully independent of their parents, so what else can they do?

Similarly, in the Nigada (one-sense) state, the soul is in a deeply unconscious state. The Beidriya (two-sense), Teidriya (three-sense), and Chauridiya (four-sense) states also have an unmanifest state of consciousness. Even in the Panchendriya (five-sense) state, the soul is in a similar state of unconsciousness. In the actions of the five senses, such as seeing, hearing, etc., even aquatic, terrestrial, and aerial beings (jalachar, sthalachar, and khechar) in the Tiryanch (animal) realm rarely have an understanding of the benefits and drawbacks of the gabij. They are mostly driven by their instincts. Devas (gods) are engrossed in their pleasures and luxuries, making them oblivious to the gabij. And in Naraka (hell), beings are immersed in suffering, making them unable to focus on anything else. Even the best opportunities for attaining dharma (righteousness) are rare there. Among humans, it is almost impossible for the Anarya (non-Aryan) caste to receive the gabij. Even within the Arya (Aryan) caste, it is rare to be born into a family with a high level of dharma and culture. Even if one is born into such a family, it is extremely rare to receive the teachings of true dharma. Even if one hears these teachings, it is very rare to develop faith in them. Even if one develops faith, it is extremely rare to have the strength and determination to practice self-control. Thus, the rarity increases with each step. Only when the bhavamal is significantly reduced and the highest level of punya (merit) is manifested, can one receive this supreme yog.

"Sahajantu malam vidyat karma sambandh yogyataam | Atmano'naadimatve'pi nayame naan vim vina yatah || Tasmadavashyameshtvya svaabhavikyeva yogyata | Tasyanaadimatti sa cha malananam mal uchyate ||"

Shri Gabindu, Black 164-170