________________
ಮತ್ತು ಸಮಯದಲ್ಲಿ
_14 ಹೋಗುವುದೇ ಇಲ್ಲವೇ? ನಾವು ಕೂಡಾ ಅಲ್ಲಿಗೆಯೇ ಹೋಗಬೇಕಾಗಿರುವಾಗ, ಯಾಕಾಗಿ ಆತಂಕಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗುವುದು? ಈಗ ಇಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಆಶ್ರಯಿಸಿ ಜೀವಂತವಾಗಿ ಇರುವವರಿಗೆ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕೊಡಿ, ಹೋದವರು ಹೋದರು, ಅವರನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಬಿಡಿ. ಇಲ್ಲಿ ಯಾರೆಲ್ಲಾ ಆಶ್ರಿತರಾಗಿದ್ದಾರೆ ಅವರಿಗೆ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕೊಡುವುದಷ್ಟೇ ನಮ್ಮ ಜವಾಬುದಾರಿಯಾಗಿದೆ. ಹೋದವರನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಮತ್ತು ಇಲ್ಲಿ ಇರುವವರಿಗೆ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕೊಡದೆ ಹೋದರೆ, ಅದು ಹೇಗೆ ಸರಿ? ಇದರಿಂದಾಗಿ ಉಳಿದೆಲ್ಲಾ ಜವಾಬುದಾರಿಗಳನ್ನು ಮರೆತು ಬಿಡುತ್ತೀರಿ. ಅದು ನಿಮಗೆ ಅನ್ನಿಸುವುದಿಲ್ಲವೇ? ಹೋದವರು ಹೋದರು, ಜೇಬಿನಿಂದ ಲಕ್ಷ ರೂಪಾಯಿ ಬೀಳಿಸಿಕೊಂಡ ಬಳಿಕ ಅದು ಸಿಗದೇ ಹೋದರೆ ಆಗ ನಾವು ಏನು ಮಾಡಬೇಕು? ತಲೆ ಹೊಡೆದು ಕೊಳ್ಳುವುದೇ?
ಇದು ನಮ್ಮ ಕೈಯಲ್ಲಿನ ಆಟವಲ್ಲ, ಹಾಗೂ ಅವರಿಗೆ (ಮೃತರಿಗೆ) ಕೂಡಾ ಅಲ್ಲಿ | ದುಃಖವಾಗುತ್ತದೆ. ನಾವು ಇಲ್ಲಿ ದುಃಖಿಸಿದರೆ ಅದರ ಪರಿಣಾಮವು ಅವರಿಗೆ ತಲುಪುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೂ ಸುಖದಲ್ಲಿ ಇರಲು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ, ಇಲ್ಲಿ ನಾವೂ ನೆಮ್ಮದಿಯಲ್ಲಿ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞರು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ 'ಹೋದ ಬಳಿಕ ಉಪದ್ರ ಕೊಡಬೇಡ' ಎಂದು. ಹಾಗಾಗಿ ನಮ್ಮ ಜನರು ಏನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಈ ಗರುಡ ಪುರಾಣದ ವಾಚನ, ಇನ್ನೊಂದರ ಪಠಣ, ಪೂಜೆ ಮಾಡಿಸುವುದು, ಹೀಗೆಲ್ಲಾ ಮಾಡಿ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಮರೆಯುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ನೀವು ಹೀಗೆ ಯಾವುದಾದರೂ ಪಠಣ ಮಾಡಿಸಿದ್ದು ಉಂಟಾ? ಆದರೂ ಮರೆಯಲಾಗಲಿಲ್ಲ ಅಲ್ಲವೇ?
ಪ್ರಶ್ನಕರ್ತ: ಆದರೂ ಮರೆಯಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ತಂದೆ ಮತ್ತು ಮಗನ ವ್ಯವಹಾರ ಹೇಗಿತ್ತೆಂದರೆ, ಅದು ಎಲ್ಲಾ ಅಚ್ಚುಕಟ್ಟಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ ಅದನ್ನು ಮರೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ.
ದಾದಾಶ್ರೀ: ಹೌದು, ಮರೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ನಾವು ಮರೆಯದೆ ಹೋದರೆ ಅದರಿಂದ ನಮಗೂ ದುಃಖವಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅಲ್ಲಿ ಅವನಿಗೂ ದುಃಖವಾಗುತ್ತದೆ. ಹೀಗೆ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಅವನಿಗಾಗಿ ದುಃಖಿಸುವುದು, ಈಗ ತಂದೆಯಾಗಿ ನಮಗೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ.
ಪ್ರಶ್ಯಕರ್ತ: ಅವನಿಗೆ ಅಲ್ಲಿ ಯಾವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ದುಃಖ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ?
ದಾದಾಶ್ರೀ: ನಾವು ಇಲ್ಲಿ ದುಃಖಿಸಿದರೆ ಅದರ ಪರಿಣಾಮವು ಅವನಿಗೆ ತಲುಪದೇ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾವು ಈ ಫೋನಿನ ಹಾಗೆ, ಟೆಲಿವಿಷನ್ ಹಾಗೆ! ನಾವು ಇಲ್ಲಿ ಕೊರಗುವುದರಿಂದ ಅವನು ವಾಪಸು ಬರುತ್ತಾನೆಯೇ?