________________
मद्यशोवि.
अधिकार
॥४५॥
॥ श्रथ द्वितीयोऽधिकारः ॥ ॥दिशा दर्शितया शास्त्रैर्गछन्नमतिः पथि ॥ ज्ञानयोगं प्रयुञ्जीत तविशेषोपलब्धये ॥१॥ योगजादृष्टजनितः स तु प्रातिनसंशितः ॥ संध्येव दिनरात्रिच्यां केवलश्रुतयोः पृथक् ॥२॥ पदमात्रं हि नान्वेति शास्त्रं दिग्दर्शनोत्तरम् ॥ ज्ञानयोगो मुनेः पार्श्वमाकैवव्यं न मुंचति ॥ ३ ॥ तत्त्वतो ब्रह्मणः शास्त्रं लदकं न तु दर्शकम् ॥ न चादृष्टात्मतत्त्वस्य दृष्टना|तिर्निवर्तते ॥ ४ ॥ तेनात्मदर्शनाकांही झानेनान्तर्मुखो भवेत् ॥ अष्टुईगात्मता मुक्तिद्देश्यकात्म्यं जवनमः ॥ ५॥ श्रात्मझाने मुनिर्मग्नः सर्व पुजलविन्रमम् ॥ महेन्त्रजालवक्षेत्ति नैव तत्रानुरज्यते ॥ ६ ॥ आस्वादिता सुमधुरा येन ज्ञानरतिः | सुधा ॥ न लगत्येव तच्चेतो विषयेषु विषेष्विव ॥ ७॥ सत्तत्त्वचिंतया यस्यानिसमन्वागता श्मे ॥ आत्मवान् ज्ञानवान् वेदधर्मवान् ब्रह्मवांश्च सः॥ ७॥ विषयान् साधकः पूर्वमनिष्टत्वधिया त्यजेत् ॥ न त्यजेन्न च गृह्णीयात् सियो विद्यात् स तत्त्वतः॥ ए॥ योगारंजदशास्थस्य मुःखमन्तर्बहिः सुखम् ॥ सुखमन्तर्बहिर्डःखं सिध्योगस्य तु ध्रुवम् ॥ १०॥ प्रकाशशक्त्या यद्रूपमात्मनो ज्ञानमुच्यते ॥ सुखं स्वरूपविश्रान्तिशक्त्या वाच्यं तदेव तु ॥ ११॥ सर्व परवशं दुःखं सर्वमात्मवशं सुखम् ॥ एतदुक्तं समासेन लक्षणं सुखदुःखयोः ॥ १२॥ ज्ञानमग्नस्य यचर्म तक्तुं नैव पार्यते ॥ नोपमेयं प्रियाश्लेषै पि| तच्चन्दनवैः॥ १३ ॥ तेजोलेश्याविवृधिर्या पर्यायक्रमवृद्धितः ॥ जाषिता जगवत्यादौ सेत्थंभूतस्य युज्यते ॥ १४॥ चिन्मात्रलक्षणेनान्यव्यतिरिक्तत्वमात्मनः ॥ प्रतीयते यदश्रान्तं तदेव ज्ञानमुत्तमम् ॥ १५ ॥ शुजोपयोगरूपोऽयं समाधिः
॥ विषयान् साधकः पूर्वमा सत्तत्त्वचिंतया यस्यानि ॥ आस्वादिता सुः
॥४५॥
यायक्रमवृश्चितः ॥ जापिता नक्तुं नैव पार्यते ॥ नोपमेयं प्रियामात्मवशेष
नान्यव्यतिरिक्तत्वमात्मनः
