________________
देवधर्म
॥ ४० ॥
एवेति ध्येयम् । अनेकांतांशप्रकारेणैव व्यववेदनीय इति तत्त्वम् ! || 29 || स्तामन्यत् परं जिनपूजादिषव्यस्तवस्य धर्म| कर्मत्वेऽभ्युपगम्यमाने हिंसाया दूषणत्वं क्व गतमिति चेत् कया विधया तस्या दूषणत्वं श्रविरतिविधया, प्रमादविधया, कषायविधया, योगविधया वा । नाद्योऽसंयतानामविरतिं प्रतीत्यात्माद्यारंजकत्वस्य सदातनत्वेन तत्तधर्मक्रियाकाली नानुपंगिकहिंसाया अविरतिविधया विशेष्याननुप्रवेशात् । न द्वितीयो नक्तियतनानुबंध शुद्ध प्रवृत्तस्यापि धर्मकर्मणि प्रमादकार्यानुत्पत्तेः । अन्यथा प्रमत्तसंयतानां शुभाशुभयोगभेदेन श्रात्माद्यनांरंजकत्वतदनारंजकत्वनेदनणनानुपपत्तेः । श्रयमति| देशो हि संयतासंयतादावपि प्रष्टव्यः पृथक् तत्र मिश्रयोगकार्यानुपदेशात् । श्रत एव तेजोलेश्यादिदं कत्रयेऽपि संयता| संयतप्रमत्ताप्रमत्तभेदभिन्नान्येव सूत्राणि जगवत्यामतिदिष्टानीति दिक् । नापि तृतीयचतुर्थौ चक्तियतनान्यामेव काषायि | कानामध्यवसायानां योगानां च शुजानामेव जननात् । स्वरूपतो दोषत्वासंभवे “आसवा ते परिस्सवा" इत्यादिसूत्रन्या|येनैवानैकांतिकत्वात् । तस्माद्दिधिनक्तिशुद्धे धर्मकर्मण्यारंजो न दोषावद इति स्थितम् । यत्तु - "क सिपवत्तगाणं विरयाविरयाण एस खलु जुत्तो । संसारपयणुकरणे दबथए कूवदितो ॥ १ ॥ " इत्यनेनावश्यक निर्युक्तौ महानिशीथे च प्रव्य| स्तवे कूपखननं दृष्टांती कृतम् । तत्कूपखननं यथा स्वपरोपकाराय जवत्येवं स्नानपूजादिकं करणानुमोदनधारेण स्वपरयोः | पुण्यकारणं स्यादित्येवंपरतया व्याख्येयम् । ये तु प्रांचो नैतषधाख्यानमागमानुपाति धर्मार्थप्रवृत्तावपि आरंभजनितस्य पापस्येष्टत्वात् । कथमन्यथा जगवत्यामुक्तम् - "तहारूवं समणं वा माहणं वा परिहयपञ्चरकायपावकम्मं अफासुएणं श्रणेसपिणं असा ४ पमिलानेमाणे जंते किं ककइ गोयमा अप्पे पावकम्मे कबाइ बहुतरिया से णिजारा ककइत्ति" तथा
परीक्षा
॥ ४० ॥
