________________
अधिकार.
अध्यात्म
सार ॥२५॥
स्यात् परऽव्यगुणेषु सा ॥ एए॥ नन्वेवमन्यजावाना न चेत्कर्ता परो जनः ॥ तदा हिंसादयादानहरणाद्यव्यवस्थितिः ॥ १०॥ सत्यं पराश्रयं न स्यात् फलं कस्यापि यद्यपि ॥ तथापि स्वगतं कर्म स्वफखं नातिवर्तते ॥ ११॥हिनस्ति न परं कोपि निश्चयान्न च रक्षति ॥ तदायुःकर्मणो नाशे मृतिर्जीवनमन्यथा ॥ १०२ ॥ हिंसादयाविकहपान्यां स्वगतान्यां तु केवलम् ॥ फलं विचित्रमाप्नोति परापेक्षा विना पुमान् ॥ १०३ ॥ शरीरी घियतां मा वा ध्रुवं हिंसा प्रमादिनः ॥ दयैव यतमानस्य वधेऽपि प्राणिनां क्वचित् ॥ १०४॥ परस्य युज्यते दानं हरणं वा न कस्यचित् ॥ न धर्मसुखयोर्यत्ते कृतमाशादिदोषतः ॥ १०५॥ निन्नान्यां जक्तवित्तादिपुजलान्यां च ते कुतः॥ स्वत्वापत्तिर्यतो दानं हरणं स्वत्वनाशनम् ॥१०६॥ कर्मोदयाच्च तहानं हरणं वा शरीरिणाम् ॥ पुरुषाणां प्रयासः कस्तत्रोपनमति स्वतः॥ १०७॥ स्वगतान्यां तु जावान्यां केवलं दानचौर्ययोः॥ अनुग्रहोपघातौ स्तः परापेक्षा परस्य न ॥ १०७ ॥ पराश्रितानां जावानां कर्तृत्वाद्यजिमानतः॥ कर्मणा बध्यतेऽज्ञानी ज्ञानवांस्तु न लिप्यते ॥ १०ए॥ कत्तैवमात्मा नो पुण्यपापयोरपि कर्मणोः॥ रागषेषाशयानां तु कःष्टानिष्टवस्तुषु ॥ ११०॥ रज्यते ऐष्टि वार्थेषु तत्तत्कार्यविकरूपतः॥ आत्मा यदा तदा कर्म जमादात्मनि युज्यते ॥१११॥ स्नेहान्यक्कतनोरंग रेणुनाश्लिष्यते यथा ॥ रागषानुविधस्य कर्मबंधस्तथा मतः ॥ ११॥ आत्मा न व्यापृतस्तत्र रागषाशयं सृजन ॥ तन्निमित्तोपनवेषु कर्मोपादानकर्मसु ॥ ११३ ॥ खोहं स्वक्रिययाज्येति घ्रामकोपखसंनिधौ ॥ यथा कर्म तथा चित्रं रक्तविष्टात्मसंनिधौ ॥ ११४ ॥ वारि वर्षन् यथांजोदो धान्यवर्षी निगद्यते ॥ जावकर्म सृजनात्मा तथा पुखकर्मकृत् ॥ ११५ ॥ नैगमव्यवहारौ तु ब्रूतः कर्मादिकर्तृताम् ॥ व्यापारः फलपर्यंतः परिदृष्टो यदात्मनः ॥ ११६ ॥ अन्यो
