________________
अध्यात्मसार
दिका ॥ नियता ध्यानशुम्छत्वाद्यदन्यैरप्यदः स्मृतं ॥७॥ यस्त्वात्मरतिरेव स्यादात्मतृप्तश्च मानवः॥ श्रात्मन्येव च संतुष्टस्तस्य ।
अधिकार. कार्य न विद्यते ॥ ७॥ नैवं तस्य कृतेनार्थो नाकृतेनेह कश्चन ॥ न चास्य सर्वभूतेषु कश्चिदर्थव्यपाश्रयः॥ ए॥ अवकाशो | निषिधोऽस्मिन्नरत्यानंदयोरपि ॥ ध्यानावष्टंनतः वास्तु तक्रियाणां विकटपनम् ॥ १०॥ देहनिर्वाहमात्राओ यापि लिक्षाट-||| नादिका ॥ क्रिया सा ज्ञानिनोऽसंगान्नैव ध्यानविघातिनी ॥११॥ रत्नशिक्षादृगन्या हि तन्नियोजनदृग् यथा ॥ फखजेदा-1 त्तथाचारक्रियाप्यस्य विजिद्यते ॥ १॥ ध्यानार्था हि क्रिया सेयं प्रत्याहृत्य निजं मनः ॥ प्रारब्धजन्मसंकटपादात्मज्ञानाय करपते ॥ १३ ॥ स्थिरीनूतमपि स्वांत रजसा चलतां ब्रजेत् ॥ प्रत्याहृत्य निगृह्णाति ज्ञानी यदिदमुच्यते ॥ १४॥ शनैः शनैरुपरमेद्बुद्ध्या धृतिगृहीतया ॥ श्रात्मसंस्थं मनः कृत्वा न किंचिदपि चिंतयेत् ॥ १५॥ यतो यतो निःसरति मनश्चचलमस्थिरम् ॥ ततस्ततो नियम्यैतदात्मन्येव वशं नयेत् ॥१६॥ अत एवादृढस्वांतः कुर्याचास्त्रोदितां क्रियाम् ॥ सकखां विषयप्रत्याहरणाय महामतिः॥ १७ ॥ श्रुत्वा पैशाचिकी वार्ता कुलवध्वाश्च रक्षणं ॥ नित्यं संयमयोगेषु व्यापृतात्मा प्रवेद्यतिः ॥ १७ ॥ या निश्चयैकलीनानां क्रिया नातिप्रयोजनाः ॥ व्यवहारदशास्थानां ता एवातिगुणावहाः॥ १५॥ कर्मपोऽपि हि शुचस्य श्रमामेधादियोगतः ॥ अक्तं मुक्तिहेतुत्वं ज्ञानयोगानतिक्रमात् ॥ २०॥ श्रन्यासे सक्रियापेक्षा योगिनां चित्तशुधये ॥ ज्ञानपाके शमस्यैव यत्परैरप्यदः स्मृतं ॥१॥धारुरुक्षोर्मुनर्योगं कर्मकारणमुच्यते ॥ योगारूढस्य तस्यैव शमः कारणमुच्यते ॥ २२॥ यदा हि धियार्थेषु न कर्मस्वनुषज्यते ॥ सर्वसंकल्पसंन्यासी योगारूढस्तदोच्यते|
॥१७॥ |॥ १३ ॥ ज्ञानं क्रियाविहीन न क्रिया वा ज्ञानवर्जिता ॥ गुणप्रधाननावेन दशानेदः किखैनयोः॥२४॥ज्ञानिनां कर्मयो-||
