________________
शनि॥ १६३ ॥
द्युक्तावपि निस्तारः, प्रतियोगित्वादेरतिरिक्तत्वे प्रकारित्वादेर्ज्ञाननिष्ठस्य कल्पनाया एव लघुत्वात् । श्रनतिरेके तु दंडदंक|त्वादिनिर्विकरूपकेऽपि दंगादिविशिष्टज्ञानत्वापत्तेः । एतेन स्वरूपतो जासमानेन वैशिष्ट्येन गर्जितलक्षणमप्युपास्तम्, संयुक्तसमवायादेः संबन्धत्वे स्वरूपत इत्यस्य दुर्वचत्वाच्च । तस्मात्पराच्युपगतप्रकारिता विशेषवदाकार विशेषः स्याप्रादमुषयाऽर्थानुरुद्धस्तदननुरुधो वा ज्ञाने दर्शनशब्दव्यपदेशहेतुरना विलस्तत्समय एवार्थज्ञानयोर विनिगमेनाकाराका रिजावस्वना| वाविर्भावादित्येष पुनरस्माकं मनीषोन्मेषः । तस्माद्वयात्मक एव केवलावबोध इति फलितं स्वमतमुपदर्शयति - " साई - | पाव सियं ति दोवि ते ससमयं हवइ एवं । परतित्थियवत्तवं च एगसमयं तरुप्पार्क ॥ २७ ॥” साद्यपर्यवसितं केवलमिति | हेतोर्घे अपि ज्ञानदर्शने ते उजयशब्दवाच्यं तदिति यावत् । श्रयं च स्वसमयः स्वसिद्धान्तः । यस्त्वेकसमयान्तरोत्पादस्तयोर्भण्यते, तत्परती थिंकशास्त्रं, नाईघचनं, नयानिप्रायेण प्रवृत्तत्वादिति भावः । एवंभूतवस्तुतत्त्वश्रवानरूपं सम्यग्द र्शनमपि सम्यग्ज्ञानविशेष एव सम्यग्दर्शनत्वस्यापि सम्यग्ज्ञानत्वव्याप्यजातिविशेषरूपत्वाद्विषयता विशेषरूपत्वादेत्याह“ एवं जिणपणत्ते सद्दहमाणस्स नाव जावे । पुरिसस्सानिणिबोहे दंससद्दो हवइ जुत्तो ॥ ३० ॥” जिनप्रज्ञत्यनाव| विषयं समूहासंवनं रुचिरूपं ज्ञानं मुख्यं सम्यग्दर्शनं तघासनोपनीतार्थविषयं घटादिज्ञानमपि जातं तदिति तात्पर्यार्थः । ननु सम्यग्ज्ञाने सम्यग्दर्शन नियमवद्दर्शनेऽपि सम्यग्ज्ञाननियमः कथं न स्यादित्यत्राह - " सम्मन्नाणे शियमेण दंसणं दंसणे उ जयकिं । सम्मन्नाणं च इमं ति अत्थ होइ उववरणं ॥ ३१ ॥ " सम्यग्ज्ञाने नियमेन सम्यग्दर्शनं, सम्यग्दर्शने पुन
बिन्दुः
| ॥ १६३ ॥
