________________
र्मणा हितक्षयोपशमजनितस्य ज्ञानस्य यथोक्तनावविषयस्य मतित्वान्मतिश्रुतयोरसर्वपर्यायसर्वऽव्य विषयतया तुझ्यार्थत्वप्रतिपादनाच्च, श्रवधिमनः पर्याययोः पुनरन्योन्यविलक्षणा जावा विषयोऽवधे रूपिषव्यमात्रं, मनःपर्यायस्य च मन्यमानानि द्रव्यमनांसी त्य सर्वार्थान्येतानि । तस्माच्चतुर्ण मत्यादीनां विभागो युज्यते, तत्तत्क्षयोपशमप्रत्ययनेदात्, न तु जिनानां ज्ञानदर्शनयोः । ' नाणदंसण त्ति' अविक्तिको निर्देशः सूत्रत्वात् । कुतः पुनरेतदित्यत श्राह यस्मात् केवलं सकलं परिपूर्ण । तदपि कुतः ? यतोऽनावरणं, न ह्यनावृतमसकल विषयं जवति । न च प्रदीपेन व्यभिचारः, यतोऽनन्तमनन्ताग्रहणप्रवृत्तं । तदपि कुतः ? यतोऽयं, क्ष्यो हि विरोधिसजातीयेन गुणेन स्यात्तदजावे तस्याक्षयत्वं, ततश्चानन्तत्वमन| वद्यमिति जावः । तस्मादक्रमोपयोगघ्यात्मक एक एव केवलोपयोगः । तत्रैकत्वं व्यक्त्या, घ्यात्मकत्वं च नृसिंहत्ववदां| शिकजात्यन्तररूपत्वमित्येके । माषे स्निग्धोष्णत्ववघयाप्यवृत्तिजातिष्यशक्तिषयरूपमित्यपरे । केवलत्वमावरणक्ष्यात्, | ज्ञानत्वं जातिविशेषो, दर्शनत्वं च विषयताविशेषो, दोपक्षयजन्यतावच्छेदक इति तु वयम् । ननु जवमुक्तपक्षे ' केवली इत्यादिसूत्रे ' जं समयं ' इत्यादौ यत्समकमित्याद्यर्थो न सर्वस्वरससिद्धः, तादृशप्रयोगान्तरे तथाविवरणाजावात्, तथा 'नादंसणयाए 5वे अहं' इत्याद्यागमविरोधोऽपि, यधर्मविशिष्ट विषयावच्छेदेन नेदनयार्पणं तधर्मविशिष्टापेक्षयैव |धित्वादेः साकांक्षत्वात्, अन्यथाऽतिप्रसंगादित्याशंक्य युक्तिसिद्धः सूत्रार्थो ग्राह्यस्तेषां स्वसमयपरसमयादिविषयभेदेन | विचित्रत्वादित्यभिप्रायवानाह - परवत्तयपरका अविसुद्धा तेसु तेसु अत्थेसु । अत्थग छ तेसिं विषंजणं जाण कुड़ ॥ १६ ॥ परेषां वैशेषिकादीनां यानि वक्तव्यानि तेषां पक्षा अविशुद्धास्तेषु तेष्वर्थेषु सूत्रे तन्नयपरिकर्मणादिहेतो
