________________
नाशेन विशिष्टनाशात्, तत्त्वजावो विदेहकैवट्यमन्तिमः साक्षात्कार इति यावत , तस्मादन्ते प्रारब्धक्षये सह तृतीयशक्त्या विश्वमायानिवृत्तिः, अनिध्यानयोजनान्यां शक्तियनाशेन विशिष्टनाशापेक्ष्या नूयःशब्दोऽन्यासार्थक श्तीत्यादि निरस्तम्, अन्निध्यानादेः प्रागपरमार्थसदादौ परमार्थसत्त्वादिप्रतीत्यन्युपगमेऽन्यथाख्यात्यापातात् । न च तत्तवक्तिविशिटज्ञानेन परमार्थसत्त्वादि जनयित्वैव प्रत्याय्यत इति नायं दोष इति वाच्यम् , साक्षात्कृततत्त्वस्य न किमपि वस्त्वज्ञातमिति प्रातिनासिकसत्त्वोत्पादनस्थानाजावाद्ब्रह्माकारवृत्त्या ब्रह्मविषयतैवाज्ञानस्य नाशिता, तृतीयशक्तिविशिष्टत्वं त्वज्ञानं यावप्रारब्धमनुवर्तत एवेति ब्रह्मातिरिक्तविषये प्रातिनासिकसत्त्वोत्पादनादविरोध इति चेन्न, धर्मिसिध्यसिधिन्यां व्याघातात्, विशेषोपरागेणाझाते तमुपगमे च ब्रह्मण्यपि प्रातिनासिकमेव सत्त्वं स्यात्, तत्त्वज्ञे कस्यचिदज्ञानस्य स्थितौ विदेहकैवट्येऽपि तदवस्थितिशंकया सर्वाज्ञानानिवृत्ती मुक्तावनाश्वासप्रसंगाच्च । अथ दृष्टिसृष्टिवादे नेयमनुपपत्तिः, तन्मते हि वस्तु सद्भझैव, प्रपंचश्च प्रातिजासिक एव, तस्य चानिध्यानादेः प्राक् पारमार्थिकसत्त्वादिना प्रतिजासः पारमार्थिकसदाद्याकारज्ञानान्युपगमादेव सूपपाद इति चेन्न, तस्य प्राचीनोपगतस्य सौगतमतप्रायत्वेन नव्यैरुपेक्षितत्वात्, व्यवहारवादस्यैव तैराहतत्वात्, व्यवहारवादे च व्यावहारिक प्रपंचं प्रातिनासिकत्वेन प्रतीयतां तत्त्वज्ञानिनामत्यन्तत्रान्तत्वं पुर्निवारमेव । श्रथ व्यावहारिकस्यापि प्रपंचस्य तत्त्वज्ञानेन बाधितस्यापि प्रारब्धवशेन बाधितानुवृत्त्या प्रतिजासः तृतीयस्याः शक्तेः कार्य, तेन बाधितानुवृत्त्या प्रतिमासानुकुला तृतीया शक्तिः, प्रातिनासिकसत्त्वसंपादनपटीयसी शक्तिरुच्यते, सा चान्तिमतत्त्वबोधेन निवर्तत इत्येवमदोष इति चेन्न, बाधितं हि त्वन्मते नाशितं, तस्यानुवृत्तिरिति वदतो व्याघातात् । बाधितत्वेन बाधित
