________________
ज्ञान
बिन्छ:
॥१४॥
रोत्तरविशेष जिज्ञासायां पाश्चात्यस्य पाश्चात्यस्य व्यावहारिकावग्रहत्वं अष्टव्यं । जिज्ञासानिवृत्तौ त्वंत्यविशेषज्ञानमवाय एवो- च्यते, नावग्रहः, उपचारकारणानावात् । अयं फसांशः। कालमानं त्वस्यांतर्मुहूर्तमेव, सौदामिनीसंपातजनितप्रत्यक्षस्य चिरमननुवृत्तेय॑निचार इति चेन्न, अन्तर्मुहूर्तस्यासंख्यजेदत्वात्, अन्त्यविशेषावगमरूपापायोत्तरमविच्युतिरूपा धारणा प्रवर्तते साप्यान्तौहूर्तिकी । अयं परिपाकांशः । वासनास्मृती तु सर्वत्र विशेषावगमे अष्टव्ये । तदाह जिननगणिक्षमा|श्रमण:-"सामन्नमित्तगहणे पिन्बय समयमोग्गहो पढमो। तत्तोपंतरमीहियवत्थुविसेसस्स जोवा ॥१॥ सो पुण ई. हावायावेरकाए उग्गहोत्ति उवयरि । एस विसेसावेरकं सामन्नं गिपहए जेणं ॥२॥ तत्तो एंतरमीहा त अवार्ड श्र तबिसेसस्स । इह सामनविसेसावेरका जावंतिमो ने ॥३॥ सवत्यहाबाया, पिचय मोत्तुमाइसामन्नं । संववहारत्यं पुण, |सबत्यावग्गहोवार्ड ॥॥ तरतमजोगालावेवाच्चिय धारणा तदंतमि । सबत्यवासणा पुण जणिया कालंतरसईयत्ति ॥५॥" न चाविच्युतेरपायावस्थानात्पार्थक्ये मानाजावो, विशेष जिज्ञासानिवृत्त्यवछिन्नस्वरूपस्य कथंचिनिन्नत्वाद्, शवगृह्णामि, ईहे, अवैमि, स्थिरीकरोमीतिप्रत्यया एव च प्रतिप्राण्यनुलवसिघाः अवग्रदा दिनेदे प्रमाणं, स्मृतिजनकतावश्छेदकत्वेनैव वाऽविच्युतित्वं धर्मविशेषः कहप्यते, तत्तापेक्षान्यत्वस्य स्मृतिजनकतावच्छेदककोटिप्रवेशे गौरवादिति धर्मविशेष सिधौ धर्मिविशेषसिद्धिरित्यधिक मत्कृतज्ञानार्णवादवसेयम् । तदेवं निरूपितं मतिज्ञानं । तन्निरूपणेन च श्रुतज्ञानमपि निरूपितमेव । योरन्योऽन्यानुगतत्वात्तथैव व्यवस्थापितत्वाच्च । अन्ये त्वंगोपांगादिपरिज्ञानमेव श्रुतज्ञानं, अन्यच्च मतिज्ञानमित्यनयोरपि नजनैव, यवाच वाचकचक्रवर्ती-“एकादीन्येकस्मिन् नाज्यानि त्वाचतुर्त्य इति"। शब्दसंसृष्टार्थमात्रगाहित्वेन श्रुतत्वे
॥१५॥
