________________
शान
बिन्दु
भासमायोपोर्धमयोः परस्परमपि सामानाधिकरण्येवावचिन्नत्वेनाप्यन्वयसंजवादित्येवं प्रामाण्यस्य स्वतस्त्वं, अप्रामाएयस्य तु न तथात्वं, रजतत्वालावस्य व्यवसायेऽस्फुरणेन तघविशेष्यकत्वस्य ग्रहीतुमशक्यत्वात् , ज्ञानग्राहकसामग्र्यास्तूपस्थितविशेष्यत्वादिग्राहकत्व एव व्यापारादित्येवमदोष इति चेन्न प्रामाण्यशरीरघटकस्यावब्लिन्नत्वस्यसंसर्गतया नानोपगमे कात्स्न्येन प्रामाण्यस्य प्रकारत्वासिझेः, अंशतः प्रकारतया जानं च स्वाश्रयविशेष्यकत्वावचिन्नप्रकारतासंबन्धेन रजतत्वस्य ज्ञानोपरि जानेऽपि संजवतीति तावदेव प्रामाण्यम् । स्यादस्त्वेवं, ज्ञानग्राहकसामग्र्यास्तथाप्रामाण्यग्रह एव सामर्थ्यात्, श्रत एव नाप्रामाण्यस्य स्वतस्त्वमिति चेन्न, एवमन्युपगमे अप्रमापि प्रमेतीत्येव गृह्यते इत्यस्य व्याघातात्तत्र रजतत्वस्य ज्ञानो|पर्युक्तसंबन्धासनवात् , कंबुग्रीवादिमान्नास्ति वाच्यं नास्तीत्यादावन्वयितावच्छेदकावचिन्नप्रतियोगिताया श्व प्रकृते उक्तसंबन्धस्य तत्तदवगाहितानिरूपितावगाहितारूपा विलक्षणैव खंमशः सांसर्गिकविषयतेति न दोष इति चेन्न, तत्रापि खक्षपादिनैव बोधः, उक्तप्रतियोगितायास्तु घटो नास्तीत्यादावेव स्वरूपतः संसर्गत्वं, उक्त च मित्रैः-"अर्थापत्तौ नेह देवदत्त इत्यत्र प्रतियोगित्वं स्वरूपत एव जासत इत्येवं समर्थनात्" वस्तुतोऽस्माकं सर्वापि विषयता व्यार्थतोऽखंमा, पर्यायार्थतश्च सखंमेति । संपूर्णप्रामाण्यविषयताशासिबोधो न संवादकप्रत्ययं विना, न वा तादृशाप्रामाण्य विषयताकबोधो बाधकप्रत्ययं विनेत्युजयोरनन्यासदशायां परतस्त्वमेव, अन्यासदशायां तु क्योपशमविशेषसध्रीचीनया तादृशतादृशेड्या तथा तथोजयग्रहणे स्वतस्त्वमेव, अत एव प्रामाण्यान्तरस्यापि न ग्रहत्वं, स्वोपयोगापृथग्जूतेहोपनीतप्रकारस्यैवापायेन ग्रहणात्, तादृशी च प्रामाण्यविषयता नावग्रहमात्रप्रयोज्यत्वेन लौकिकी, नापि पृथगुपयोगप्रयोज्यत्वेनालौकिकी, किंतु विखक्षण
॥१४
॥
