________________
|तया रजतत्वादिमत्त्वमेव प्रामाण्यमस्तु । एतज्ज्ञानमेव लाघवात्प्रवृत्त्यौपयिक । तस्माज्ज्ञप्ती प्रामाण्यस्य स्वतस्त्वमेव युक्तम् । श्वप्रामाण्यं तु नानुव्यवसायग्राह्य, रजतत्वाजाववत्त्वेन पुरोवर्तिनोऽग्रहणे तथोपनीतनानायोगात्, रजतत्वादिमत्तया शुक्त्यादिधीविशेष्यकत्वं रजतत्वप्रकारकत्वं च तत्र गृह्यते, अत एवाप्रमापि प्रमेत्येव गृह्यते इति चिन्तामणिग्रन्थः प्रमेतीत्येव व्याख्यातस्तांत्रिकरित्यप्रामाण्यस्य परतस्त्वमेव । न च प्रामाण्यस्य स्वतस्त्वे ज्ञानप्रामाण्यसंशयानुपपत्तिः, ज्ञानग्रहे प्रामाण्यग्रहात्तदग्रहे धर्मिग्रहालावादिति वाच्यं, दोषात् तत्संशयाधमीन्जियसन्निकर्षस्यैव संशयहेतुत्वात् । प्राक् प्रामास्यानावोपस्थितौ धर्मिज्ञानात्मक एव वास्तु प्रामाण्यसंशय इति स्वतस्त्वपरतस्त्वानेकान्तः प्रामाण्याप्रामाण्ययो नानां न युक्त इति चेद् अत्र ब्रूमःोरजतत्ववधिशेष्यकत्वावचिन्नरजतत्वप्रकारताकत्वरूपस्य रजतज्ञानप्रामाण्यस्य वस्तुतोऽनुव्यवसायेन ग्रहणात्, स्वतस्त्वान्युपगमेऽप्रामाण्यस्यापि स्वतस्त्वापातः, रजतन्त्रमानुव्यवसायेनापि वस्तुतो रजतत्वाजाववविशेष्यकत्वावचिन्नरजतत्वप्रकारताकत्वस्यैव ग्रहात्, तत्र चास्मारिनेकान्तवादिनिरिष्टापत्तिः कर्तुं शक्यते, न्यार्थतः प्रत्यक्षस्य योग्यव्यप्रत्यक्षीकरणवेलायां तद्गतानां योग्यायोग्यानां धर्माणां सर्वेषामन्युपगमात् , स्वपरपर्यायापेक्ष्याऽनन्तधर्मात्मक तत्त्वमिति वासनावत एकत्वे सर्वज्ञत्वभौब्यान्युपगमाञ्च, “जे एगं जाण से सर्व जाणइ, जे सर्व जाण से एगं जाण त्ति" पारमर्षस्येत्यमेव स्वारस्यव्याख्यानात् । अवोचाम चाध्यात्मसारप्रकरणे-"आसत्तिपाटवान्यासस्वकार्यादिजिराश्रयन्। पर्यायमेकमप्यर्थ वेत्ति जावाद्वधोऽखिलम् ॥१॥” इति । न चेयं रीतिरेकान्तवादिनो जवत इति प्रती प्रतिबन्दिदंमप्रहारम् । ननु रजतत्ववधिशेष्यकत्वरजतत्वप्रकारत्वयोरेव ज्ञानोपरि जानं, अवञ्चिन्नत्वं तु तयोरेव मिथः संसर्ग, एकत्र
