________________
प्राविस्मय विषादखेदस्वेदा गृह्यन्ते । एतेऽष्टादशदोषा यस्य न सन्ति स प्तः प्रकीर्त्यते प्रतिपाद्यत इति । जगवतां हु| पिपासयोरपहोतुमशक्यत्वान्मोहनी यापगमेन तदभावे कल्पनीये श्रदारिकशरीरादिकमपि किं नापहोतुमी इसे । वस्तुतस्तु | | अष्टादश दोषा अज्ञानादिकाः । तथा चोक्तम्- "अन्ना कोहमयमाण, माया लोन रई अरई । निद्दासोगश्च लिवयण, चोरियामनुरजया य ॥ १ ॥ पाणवड्पेमकी खापसंगहासाइ जस्स इय दोसा । अहारस्स वि पणठ्ठा, नमामि देवादिदेवं तं ॥ २ ॥” इति तत्र कुलिपासयोरनन्तर्भावेन केवलिनां तदभावसाधनप्रयासो हरिदंबराणां व्यर्थ एवेति । यच्वोक्तम्- "श्राहारकथामात्रेणापि श्रप्रमत्तो यतिः पतति केवसी तं मुंजानोऽपि न तथेति कथं संगष्ठते” तत्रेदमुत्तरम् - आहारकमा तावदाहारविषयप्री तिलक्षणमोहज निकेति तस्याः प्रमादहेतुत्वं न चैवमाहारस्यापि शरीरादेवि मोह सहकृतस्यैव तस्य तथात्वाच्युपगमात् । न च बुभुक्षालक्षणमोहमन्तरा कवसाहारो न भवत्येवेति वाच्यम् एतस्य निरस्ततरत्वात् छुद्र बुजुति तादात्म्यप्रतीतिस्तु शाखाग्रेचंद्रमा इतिवदुपचारमात्र निबन्धनेति । तस्माघचनरचना चातुरी तरंगिली प्लाव्यमानो दुर्ग तिजती उपासकाध्ययनटीकाकर्ता न्यायकुमुदचंद्रवचनशी कुशानवसंबमानः न कथमपि स्वात्मानं रक्षितुं प्रजुरित्यार्याघ्यार्थः ॥ १५ ॥ अचैतस्य युक्तिजालस्य फलं प्रकटयति
1
परंपरापराधात संजातम ति विप्लवाः । तदेवं प्रतिषेद्धव्या युक्ति निर्दरिदंबराः ॥ १६ ॥ टीका - हरिदेवांबरं येषां ते हरिदंबरा नग्नाटाः । अथ च "क्वचिछन्दसामान्यं विशेषतात्पर्यसहानां विशेषवाचकत्वमिति” न्यायाद्धरिदिव सूर्योदयावहिन्ना प्राचीवांबराणि येषां ते हरिदंबरा रक्तपटा इत्यर्थः । एतेन परेन्योऽचेलं चारि
