________________
अध्यात्मि.
॥ ५ए ॥
स्मिकचीवरसंबंधेनोत्पन्नमपि केवलज्ञानं विलीयेत सहानवस्थायित्वस्यैव विरुद्धत्वलक्षणात् । यथा दूरीकृत्यापि तिमिरनिकुरंबं सकलभुवन मंगलं प्रकाशयन् मार्तकमंगलप्रकाशो दुर्दिनेनात्रियत इति । न च बद्मस्थानामपि संयतानां वस्त्रं धर्तुमनुचितमिति कुतो न केवलिनामपीति वाच्यम् एतस्य पात्रविरोध निराकरणेनैव निराकृतकट्टपत्वात् । न च “जिताचे लपरी पहो मुनि” रिति वचनश्रवणात्तेषां वस्त्रधरणं न युक्तिमत् एवं हि कुत्परीषद विजयस्याप्याहाराजावेनैव साध्यत्वादिगंबराणां व्रतग्रहणानंतरमेव यावज्जीवमनशनमायातम् । तस्माद्यथानेषणीयजक्तत्याग एषणीयोपनोगे च कुत्परीषहविजयः एवमचेलकपरीषद विजयोऽप्येषणीयवस्त्रपरिनोगे न तु सर्वथा तदनुपनोगेनेति बहुवक्तव्यमेतद्विस्तरजयान्नेह तन्यते । ५ । षष्ठोऽप्यनित्तिचित्रार्पितः तथाहि पात्रस्य केवलज्ञानोत्पत्तिप्रतिबंधकत्वं किं स्वरूपमात्रेण ममकारकारणाघा । | तत्र नाद्यपक्षेण तत्साधनमन्धाया लेख्यदर्शनमिव सहृदयहृदयचमत्कारकारणम् श्रईतां पाणिपात्रत्वेन केवलज्ञानानुत्पत्तिप्रसक्तेः । नापि द्वितीयः शरीरसङ्गावेऽपि तदद्भावप्रसंगादित्यामितमपि किं न बुध्यसे । ५ । नापि सप्तमः नामंकवादी| नामपि सार्वश्यविरोधित्वप्रसक्तेः श्रथ तेनापि सह संयोगः संबन्धो वर्तत एवेति चेदत्रापि धार्यधारकजावसंबंधं कथं न कक्षी कुरुषे । 9 । नाप्यंत्यस्तद निर्वचनादिति सुव्यवस्थितं पात्रलक्षणकारण विरोधनिराकरणस्थलम् । श्राहारस्य मोहकार्यत्वं | निराक्रियते । तत्र नग्नाटस्यायमाशयः - "कवलाहारस्तावन्मोदजन्यः तथा च क्षीणसकलघातिकर्मणां केवलिनां विचार्य - | माणोऽयं कथमुपपद्यत इति" । अत्र वयं वदामः - मोहः किं बुभुक्षालक्षणः कारणं सामान्येन वा श्राद्येऽपि किं सर्वत्रापि | अस्मदादावेवेति वा । नाद्यः प्रमाणाभावात् । अथ क्रिया इन्छापूर्विका क्रियात्वात् संप्रतिपन्ननुजिक्रियावदित्यनुमानमेव
परीक्षा.
॥ एए ॥
