________________
त्याधुक्तं तद्दीर्घकालिकी हेतुवादोपदेशिकीदृष्टिवादोपदेशिक्यन्यतमनिषेधपरम् । तथा च चतुश्चत्वारिंशत्तमघारे प्रवचनसारोधारे हेतुवादोपदेशिकी व्याख्यानावसरे सिघसेनसूरयः-"भत्र च निश्चेष्टा धर्माद्यमितापेऽपि तन्निराकरणप्रवृत्तिनिवृत्तिविरहिताः पृथिव्यादय एवासंझिनो जवन्तीति” । तथा संग्रहणीवृत्तावपि “अत्र पंचएह मोहसन्निति पंचानां
पृथिव्यादीनामोघसंज्ञा वृत्त्यारोहणाद्यनिप्रायरूपौघसंज्ञा पृथिव्यप्तेजोवायुवनस्पतीनामाहारादिसंज्ञोपलक्ष्कमोघसंज्ञामात्रकमेव न दीर्घकालिक्यादिसंज्ञात्रयमित्यर्थ" इति देवनप्रसूरयः प्राहुरिति बहु वक्तव्यमेतविस्तरजयान्नेह तन्यते । अत्र क
श्चिद्वितीयपदोपदेपदीक्षादक्षो दिगंबरमिंजः प्रत्यवतिष्ठते । स एवं प्रष्टव्यः किं तव शिवजूतेः कवलाहारेणापराचं यदाहारसंझायास्तुब्येऽप्युजयव्यापकत्वे कवलाहारमेव निषेधयामास । तस्मादेतत्सर्व उद्मस्थकवलाहारित्वस्यैव व्यापकम् अन्यथा लाघवात्कवलपदानुपादानेनाहारसंझाया श्राहारित्वस्यैव व्यापकत्व सिधौ केवलिनां लोमाहारस्याप्युछेदापत्तिः। नापि कारणविरोधः यतस्तदपि किं बाह्यं विरुध्यत आन्यन्तरं वा बाह्यमपि कवलनीयं वस्तु पात्रादिक वा। नाद्यः प्रमापणालावात् । अथ सार्वइयं कवखनीयवस्तुविरुधमस्मदादिज्ञानातिरिक्तज्ञानत्वादित्यस्त्येव प्रमाणं तन्न त्वज्ज्ञानेनैव व्यनिचारात् सार्वइयं न कवलनीयवस्तुविरुषं ज्ञानत्वादस्मदादिज्ञानवदित्यनेन सत्प्रतिपक्षत्वाच्च । नापि द्वितीयस्तस्यानुपदमेव निराकरिष्यमाणत्वात् । श्रान्यन्तरमपि न तावत्तैजसशरीर विरुध्यते तवाप्यननिमतत्वात् । नापि कर्म तदपि किं घात्यघाति वा नाद्यो ज्ञानावरणदर्शनावरणान्तरायाणां ज्ञानदर्शनावरणदानाद्यपायमात्रचरितार्थत्वात् । नापि मोहोऽये निरा|करिष्यमाणत्वात् । श्रथाघाति कर्म तत्कारणं विरुध्यत इति यदि दितीयपदं कक्षीकुरुषे तदा वन्ध्यातनयकठे गगनकुसु
