________________
ભવભાવના સૂક્ત - રત્ન - મંજૂષા
४६० दुक्करमेएहिं कथं, जेहिं समत्वेहिं जोव्वणत्येहिं । भगं इंदियसेनं धिड़पायारविलग्गेहिं ॥७७॥
9
૬૧
४६१ जम्मं पि ताण थुणिमो, हिमं व विप्फुरियझाणजलणंमि । तारुण्णभरे मयणो, जाण सरीरंमि निविलीणो ॥ ७८ ॥ ४६२ जे पत्ता लीलाए, कसायमयरालयस्स परतीरं ।
ताण सिवरयणदीव गमाण भई मुणिदाणं ॥ ७९ ॥ ४६६ आसन्ने परमपए, पावेयव्वंमि सयलकल्लाणे ।
जीवो जिणिदभणियं, पडिवज्जड भावओ धम्मं ॥८०॥ ४६८ माणुस्स खेत्त - जाइ-कुल- रूवारोग्ग- आउयं बुद्धी । सवणोग्गह-सद्धा संजमो य लोयंमि दुलहाई ॥८१॥
४६९ अवरदिसाए जलहिंमि, कोइ देवो खिवेज्ज किर समिलं । पुव्वदिसाएउ जुगं, तो दुलहो ताण संजोगो ॥८२॥
"
४७० अवि जलहिमहाकल्लोलपेल्लिया सा लभेज्ज जुगछि । मयत्तणं तु दुलहं पुणो वि जीवाणऽउन्नाणं ॥८३॥ ४७३ आलस्समोहग्वन्ना, थंभा कोहा पमायकिविणत्ता । भयसोगा अन्नाणा, वक्खेवकुउहला रमणा ॥८४॥ ४७४ एएहिं कारणेहिं, लद्धूण सुदुल्लहंपि मणुयत्तं ।
न लहइ सुई हिचकरिं, संसारुत्तारणि जीवो ॥८५॥ ४७६ जस्स वहिं बहुयजणो, लद्धो न तए वि जो बहुं कालं । लर्द्धमि जीव तंमि वि, जिधम्मे किं पमाएसि ? ॥८६॥ ४७९ लद्धंमि जिणधम्मे, जेहिं पमाओ कओ सुहेसीहिं ।
पत्तो वि हु पडिपुत्रो, रवणनिही हारिओ तेहिं ॥८७॥
