________________
ઉપદેશમાળા સૂક્ત- રત્ન- મંજૂષા
४३
५०७ न करेमि त्ति भणित्ता, तं चेव निसेवए पुणो पावं ।
पच्चक्खमुसावाई, मायानियडीपसंगो य ॥१९॥ ५०४ जो जहवायं न कुणइ, मिच्छट्ठिी तओ हु को अन्नो ? ।
वड्ढेइ अ मिच्छत्तं, परस्स संकं जणेमाणो ॥१००॥ ५०५ आणाए च्चिय चरणं, तब्भंगे जाण किं न भग्गं ति ?।
आणं च अइक्कंतो, कस्साएसा कुणइ सेसं? ॥१०१।। ५२१ संसारसागरमिणं, परिब्भमंतेहिं सव्वजीवेहिं ।
गहियाणि य मुक्काणि य, अणंतसो दव्वलिंगाई ॥१०२॥ ५१८ जह सरणमुवगयाणं, जीवाणं निकिंतए सिरे जो उ।
एवं आयरिओ वि हु, उस्सुत्तं पन्नवंतो य ॥१०३॥ ५१३ सुज्झइ जई सुचरणो, सुज्झइ सुसावओ वि गुणकलिओ ।
ओसन्नचरणकरणो, सुज्झइ संविग्गपक्खरुई ॥१०४॥ ५१५ सुद्धं सुसाहुधम्मं कहेइ, निंदइ य निययमायारं ।
सुतवस्सियाणं पुरओ, होइ य सव्वोमराइणिओ ॥१०५॥ ५२६ हीणस्स वि सुद्धपरूवगस्स, संविग्गपक्खवायस्स ।
जा जा हविज्ज जयणा, सा सा से निज्जरा होइ ॥१०६॥ ३९२ तम्हा सव्वाणुन्ना, सव्वनिसेहो य पवयणे नत्थि ।
आयं वयं तुलिज्जा, लाहाकंखि ब्व वाणियओ ॥१०७॥ एगदिवसं पि जीवो, पव्वज्जमुवागओ अनन्नमणो । जइ वि न पावइ मुक्खं, अवस्स वेमाणिओ होइ ॥१०८॥
