________________
૪૨
ઉપદેશમાળા સૂક્ત- રત્ન- મંજૂષા
१८४ वरं मे अप्पा दंतो, संजमेण तवेण य ।
मा हं परेहिं दम्मंतो, बंधणेहिं वहेहि य ॥४८॥ २२३ आलावो संवासो, वीसंभो संथवो पसंगो य ।
हीणायारेहिं समं, सव्वजिणिदेहिं पडिकुट्ठो ॥८९॥ २९ जइ ता लवसत्तमसुरा, विमाणवासी वि परिवडंति सुरा ।
चितिज्जंतं सेसं, संसारे सासयं कयरं ? ॥१०॥ १२३ भवसयसहस्सदुल्लहे, जाइजरामरणसागरुत्तारे ।
जिणवयणमि गुणायर !, खणमवि मा काहिसि पमायं ॥११॥ २५८ जावाउ सावसेसं, जाव य थोवो वि अत्थि ववसाओ ।
ताव करिज्जऽप्पहियं, मा ससिराया व सोइहिसि ॥१२॥ ४७९ न तहिं दिवसा पक्खा, मासा वरिसा वि संगणिज्जंति ।
जे मूलउत्तरगुणा, अक्खलिया ते गणिज्जंति ॥१३॥ ४८० जो नवि दिणे दिणे संकलेइ, के अज्ज अज्जिया मे गुणा ।
अगुणेसु अन य खलिओ, कह सो करिज्ज अप्पहियं ? ॥१४॥ ४३० छज्जीवनिकायदयाविवज्जिओ, नेव दिक्खिओ न गिही ।
जइधम्माओ चुक्को, चुक्कड़ गिहिदाणधम्माओ ॥१५॥ ५०२ अरिहंतचेइआणं, सुसाहुपूयारओ दढायारो ।
सुसावगो वरतरं, न साहुवेसेण चुअधम्मो ॥१६॥ ५०९ महव्वयअणुव्वयाई छड्डेउं, जो तवं चरइ अन्नं ।
सो अन्नाणी मूढो, नावाबुड्डो मुणेयव्वो ॥१७॥ ५०६ संसारो अ अणंतो, भट्ठचरित्तस्स लिंगजीविस्स ।
पंचमहव्वयतुंगो, पागारो भिल्लिओ जेण ॥९८॥
...
