________________
યતિશિક્ષાપંચાશિકા
९
११
१४
१६
२७
२८
३२
३३
४१
४२
39
जड़ तुह गुणरागाओ, संथुणइ नमसइ इहं लोओ । न इ तुज्झणुरागाओ, कह तंमि तुमं वहसि रागं ? ॥८०॥
जो गइ तुह दोसे, दुहजणए दोसगहणतल्लिच्छो । जह कुणसि नेव रागं कह रोसो जुज्जए तत्थ ? ॥८१॥
जड़ परगुणगहणेण वि, गुणवंतो होसि इत्तिएणावि । ता किं न करेसि तुमं, परगुणगहणं पि रे पाव ! ? ॥८२॥ जेहिं दोसेहिं अन्ने, दूससि गुणगव्विओ तुमं मूढ ! |
विहु दोसाणे, किं न चयसि ? पाव ! धिट्ठो सि ॥८३॥ अन्नं च किं पडिक्खसि ?, का ऊणा तुज्झ इत्थ सामग्गी ? । जं इह भवाउ पुरओ, भाविभवेसुं समुज्जमिसि ? ॥८४॥ इह पत्तो वि सुधम्मो, तं कूडालंबणेण हारिहिसि । भाविभवेसुं धम्मे, संदेहो तं समीहेसि ॥८५॥ समसत्तुमित्तचित्तो, निच्चं अवगणियमाणअवमाणो । मज्झत्थभावजुत्तो, सिद्धंतपवित्तचित्तंतो ॥८६॥ सज्झाणझाणनिरओ, निच्चं सुसमाहिसंठिओ जीव ! । जड़ चिट्ठसि ता इयं पि, निव्वुई किं च परलोए ? ॥८७॥ वसइ गिरिनिकुंजे भीसणे वा मसाणे,
वणविडवितले वा सुन्नगारे व रन्ने ।
हरिकरिपभिईणं भेरवाणं अभीओ, सुरगिरिथिरचित्तो झाणसंताणलीणो ॥८८॥
जत्थेव सूरी समुवे अत्थं, तत्थेव झाणं धरइ पसत्थं । वोसट्टकाओ भयसंगमुक्को, रउद्दखुद्देहिं अखोहणिज्जो ॥८९॥
