________________
७२
१५
३६
३७
४४
४५
३८
११
१२
वैराग्यशतअहि सूडत रत्न- મંજૂષા
कुसग्गे जह ओसबिंदुए, थोवं चिट्ठइ लंबमाणए । एवं मणुआण जीवियं समयं गोयम मा पमायए ॥१०॥
"
तं कत्थ बलं ? तं कत्थ, जुव्वणं ? अंगचंगिमा कत्थ ? | सव्यमणिच्च पिच्छह, दिन कर्यतेण ॥११॥
रुवमसासयमेयं, विज्जुलयाचंचलं जए जीअं । संझाणुरागसरिसं, खणरमणीअं च तारुण्णं ॥१२॥ गयकण्णचंचलाओ, लच्छीओ तिअसचावसारिच्छं । विसयसुहं जीवाणं, बुज्झसु रे जीव ! मा मुज्झ ॥१३॥ जीअं जलबिंदसमं, संपत्तीओ तरंगलोलाओ । सुमिणवसमं च पिम्मं, जं जाणसु तं करिज्जासु ॥ १४ ॥
संझरागजलबुब्बुओवमे,
जीविए य जलबिंदुचंचले ।
जुव्वणे य नइवेगसंनिभे,
पाव ! जीव ! किमियं न बुज्झसे ? ॥१५ ॥
जह संझाए सउणाणं, संगमो जह पहे अ पहिआणं । सयणाणं संजोगो, तहेव खणभंगुरो जीव ! ॥१६॥
बंधवा सुहिणो सव्ये, पियमाया पुत्त भारिया । पेअवणाओ निअत्तंति, दाऊणं सलिलंजलि ॥१७॥
विहति सुआ विहडंति, बंधवा वल्लहा व विहडंति । इक्को कहवि न विहडइ, धम्मो रे जीव ! जिणभणिओ ॥१८॥