________________
પંચવસ્તુક સૂક્ત- રત્ન- મંજૂષા
૧૧૫
१७३ ववहारपवत्तीइ वि, सुहपरिणामो तओ अ कम्मस्स ।
नियमेणमुवसमाई, णिच्छयणयसम्मयं तत्तो ॥४८॥ १६७४ सुहझाणाओ धम्मो, तं देहसमाहिसंभवं पायं ।
ता धम्मापीडाए, देहसमाहिमि जइअव्वं ॥८९॥ १६७५ इहरा छेवलृमि, संघयणे थिरधिईए रहिअस्स ।
देहस्सऽसमाहिए, कत्तो सुहझाणभावो त्ति ? ॥१०॥ १३१९ वूढो गणहरसहो, गोअमपमुहेहिं पुरिससीहेहिं ।
जो तं ठवेहिं अपत्ते, जाणंतो सो महापावो ॥९१॥ २० जो आयरेण पढम, पव्वावेऊण नाणुपालेइ ।
सेहे सुत्तविहीए, सो पवयणपच्चणीओ त्ति ॥१२॥ अविकोविअपरमत्था, विरुद्धमिह परभवे अ सेवेत्ता । जं पावंति अणत्थं, सो खलु तप्पच्चओ सव्वो ॥१३॥ जिणसासणस्सऽवण्णो, मिअंकधवलस्स जो अ ते दहूँ । पावं समायरंतो, जायइ तप्पच्चओ सो वि ॥१४॥ विहिणाणुवत्तिआ पुण, कहिंचि सेवंति जइ वि पडिसिद्धं । आणाकारि त्ति गुरु, न दोसवं होइ सो तह वि ॥१५॥ गीतत्थो कडजोगी, चारित्ती तह य गाहणाकुसलो ।
अणुवत्तगोऽविसाई, बीओ पव्वायणायरिओ ॥१६॥ ५७४ जिणवयणे पडिकुटुं, जो पव्वावेइ लोभदोसेणं ।
चरणट्ठिओ तवस्सी, लोएइ तमेव चारित्ती ॥१७॥ ४३ विट्ठाण सूअरो जह, उवएसेण वि न तीरए धरिउं ।
संसारसूअरो इअ, अविरत्तमणो अकज्जंमि ॥९८॥
