________________
૧૧૨
મંજૂષા
,
पंयवस्तु सूक्त - रत्न -
८४२ किं पुण अवसेसेहिं दुक्खक्खयकारणा सुविहिएहिं । होइ न उज्जमिअब्बे, सपच्चवार्यमि माणुस्से ? ॥५५॥
१९५ जं विसयविरत्ताणं, सुक्खं सज्झाणभाविअमणं । तं मुइ मुणिव च्चिय, अणुहवओ न उण अन्नो वि ॥५६॥ १९६ कंखिज्जइ जो अत्थो, संपत्तीए न तं सुहं तस्स । इच्छाविणिवित्तीए, जं खलु बुद्धपवाओऽअं॥५७॥ २१० तवसो अपिवासाई, संते वि न दुक्खरूवगा पोआ । जं ते खयस्स हेऊ, निद्दिट्ठा कम्मवाहिस्स ॥ ५८ ॥ २११ वाहिस्स य खयहेऊ, सेविज्जंता कुणंति धिमेव । कडुगाई वि जणस्सा, ईसि दर्सितगाऽऽरोग्गं ॥ ५९ ॥ २१४ सो हु तवो कायव्वो, जेण मणो मंगुलं न चिंतेइ ।
जेण न इंदिअहाणी, जेण य जोगा ण हायंति ॥६०॥ ८४८ चिअमंससोणिअस्स उ, असुहपवित्तीए कारणं परमं । संजायइ मोहुदओ, सहकारिविसेसजोएणं ॥ ६१ ॥
८५० तम्हा उ अणसणाइ वि, पीडाजणगंपि ईसि देहस्स । बंभं व सेविअव्वं, तवोवहाणं सया जड़णा ॥ ६२ ॥ ८५३ ता जह न देहपीडा, ण यावि विअमंससोणिअत्तं तु । जह धम्मझाणवुड्डी, तहा इमं होइ कायव्वं ॥६३॥ ५४० पुरिसं तस्सुवचार, अवधारं चप्पणो अ नाऊणं । कुज्जा वेयावडिअं, आणं कार्ड निरासंसो ।।६४।। ५३९ भाविअजिणवयणाणं, ममत्तरहिआण नत्थि उ विसेसो । अप्पाणमि परंमि अ, तो वज्जे पीडमुभओ वि ॥९५॥
