________________
પંચવસ્તક સૂક્ત- રત્ન- મંજૂષા
૧૧૧
३६५ वेअण वेआवच्चे, इरिअट्ठाए अ संजमहाए ।
तह पाणवत्तिआए, छठें पुण धम्मचिंताए ॥४४॥ ३६८ न उ वण्णाइनिमित्तं, एत्तो आलंबणेण वऽण्णेणं ।
तं पि न विगइविमिस्सं, ण पगामं माणजुत्तं तु ॥४५॥ ३८२ एत्थं पुण परिभोगो, निव्विइआणं पि कारणाविक्खो ।
उक्कोसगदव्वाणं, न तु अविसेसेण विन्नेअं ॥४६॥ ३८३ विगई परिणइधम्मो, मोहो जमुदिज्जए उदिण्णे अ ।
सुट्ठ वि चित्तजयपरो, कहं अकज्जे न वट्टिहिई ? ॥४७॥ ३८४ दावानलमज्झगओ, को तदुवसमट्ठयाए जलमाई ।
संते वि न सेविज्जा ?, मोहानलदीविए उवमा ॥४८॥ ३८५ एत्थ रसलोलुआए, विगई न मुअइ दढो वि देहेणं ।
जो तं पइ पडिसेहो, दट्ठव्वो न पुण जो कज्जे ॥४९॥ ३८६ अब्भंगेण व सगडं, न तरइ विगई विणा वि जो साहू ।
सो रागदोसरहिओ, मत्ताए विहीए तं सेवे ॥५०॥ ३८७ पडुप्पण्णऽणागए वा, संजमजोगाण जेण परिहाणी ।
नवि जायइ तं जाणसु, साहुस्स पमाणमाहारं ॥५१॥ ३९१ पच्छन्ने भोत्तव्वं, जइणा दाणाओ पडिनिअत्तेणं ।
तुच्छगजाइअदाणे, बंधो इहरा पदोसाई ॥५२॥ ९०३ जिणधम्मसुट्ठिआणं, सुणिज्ज चरिआई पुव्वसाहूणं ।
साहिज्जइ अन्नेसिं, जहारिहं भावसाराई ॥५३॥ ८४१ तित्थयरो चउनाणी, सुरमहिओ सिज्झिअव्व य धुवंमि ।
अणिगूहिअबलविरिओ, तवोवहाणंमि उज्जमइ ॥५४॥
