________________
પ્રશમરતિ સૂક્તરત્નમંજૂષા
કાળ, ક્ષેત્ર, પ્રમાણ, પોતાની પ્રકૃતિ, દ્રવ્યની ગુરુ-લઘુતા, પોતાની (પાચન)શક્તિ...આ બધું જાણી-વિચારીને જે આહાર કરે, તેને ઔષધની શું જરૂર ?
१४७ तच्चिन्त्यं तद्भाष्यं, तत्कार्यं भवति सर्वथा यतिना ।
नात्मपरो भयबाधकम्, इह यत् परतश्च सर्वाद्धम् ॥६०॥
૬૦
સાધુને માટે સર્વથા તે જ વિચારવા યોગ્ય, તે જ બોલવા યોગ્ય અને તે જ કરવા યોગ્ય છે, જે આલોક અને પરલોકમાં કોઈ કાળે પોતાને કે બીજાને દુઃખી કરનાર ન હોય.
१४३ यज्ज्ञानशीलतपसाम्,
उपग्रहं निग्रहं च दोषाणाम् ।
कल्पयति निश्चये यत्,
तत् कल्प्यमकल्प्यमवशेषम् ॥६१॥
જે જ્ઞાન-ચારિત્ર-તપને સહાયક (વૃદ્ધિ કરનાર) છે, દોષોને જીતનાર છે, અર્થાત્ જે નિશ્ચયનયથી કલ્પે છે તે જ કલ્પ્ય છે, બાકી બધું અકલ્પ્ય છે.
१४४ यत् पुनरुपघातकरं, सम्यक्त्वज्ञानशीलयोगानाम् ।
तत् कल्प्यमप्यकल्प्यं, प्रवचनकुत्साकरं यच्च ॥६२॥ જે સમ્યક્ત્વ, જ્ઞાન, ચારિત્ર અને યોગોને નુકસાનકારક છે અથવા જે શાસનની હીલના કરાવનાર છે, તેવી કલ્પ્ય વસ્તુ પણ અકલ્પ્ય છે.
