________________
પ્રશમરતિ સૂક્તરત્નમંજૂષા
ઇષ્ટનો વિયોગ અને અપ્રિયનો સંયોગ થતા સરાગીને (તે ન થાય તેવી) ઇચ્છાથી જે દુઃખ થાય છે, તે વિરાગીને સ્પર્શતું પણ નથી. १२६ प्रशमितवेदकषायस्य,
हास्यरत्यरतिशोकनिभृतस्य । भयकुत्सानिरभिभवस्य, यत् सुखं तत् कुतोऽन्येषाम् ? ॥३४॥
વેદ-કષાયને શાંત કરનાર, હાસ્ય-રતિ-અરતિ-શોકથી રહિત અને ભય-જુગુપ્સાથી અપરાજિતને જે સુખ છે, તે બીજાને ક્યાંથી હોય ? १२७ सम्यग्दृष्टिानी, ध्यानतपोबलयुतोऽप्यनुपशान्तः ।
तं लभते न गुणं यं, प्रशमगुणमुपाश्रितो लभते ॥३५॥
પ્રશમગુણના ધારકને જે લાભ થાય છે, તે સમ્યગ્દષ્ટિજ્ઞાની, ધ્યાન અને તપયુક્ત એવી પણ અનુપશાંત વ્યક્તિને થતો
નથી.
१२८ नैवास्ति राजराजस्य, तत्सुखं नैव देवराजस्य ।
यत्सुखमिहैव साधोः, लोकव्यापाररहितस्य ॥३६॥
લોકવ્યાપારથી રહિત સાધુને અહીયાં જ જે સુખ છે, તે ચક્રવર્તી કે ઇન્દ્રને પણ હોતું નથી.
