________________
અધ્યાત્મકલ્પદ્રુમ સૂતરનમંજૂષા
૧૧૭
१३/५६ यस्य क्षणोऽपि सुरधामसुखानि पल्य
कोटीतॄणां द्विनवती ह्यधिकां ददाति । किं हारयस्यधम ! संयमजीवितं तत् ?, हा! हा! प्रमत्त ! पुनरस्य कुतस्तवाप्तिः? ॥१०२॥
હે અધમ ! જેની ક્ષણ પણ ૯૨ ક્રોડથી વધુ પલ્યોપમ દેવલોકના સુખ આપે છે, તે સંયમજીવન કેમ હારી જાય છે ? अरे ! प्रमाही !तने तेनी पुन: प्राति स्यांथी थशे ?
१३/५७ नाम्नाऽपि यस्येति जनेऽसि पूज्यः,
शुद्धात् ततो नेष्टसुखानि कानि ? । तत् संयमेऽस्मिन् यतसे मुमुक्षो !, ऽनुभूयमानोरूफलेऽपि किं न ? ॥१०३॥
જેના નામથી પણ લોકમાં પૂજ્ય બને છે, તે શુદ્ધ સંયમથી કયા ઇષ્ટ સુખો ન મળે? તો હે મુમુક્ષુ ! પ્રત્યક્ષ અનુભવાતા મહાનું ફળવાળા આ સંયમમાં કેમ પ્રયત્ન કરતો નથી ?
१३/६ जानेऽस्ति संयमतपोभिरमीभिरात्मन् !,
अस्य प्रतिग्रहभरस्य न निष्क्रयोऽपि । किं दुर्गतौ निपततः शरणं तवास्ते ?, सौख्यञ्च दास्यति परत्र किमित्यवेहि ॥१०४॥
