________________
૧૧૬
અધ્યાત્મકલ્પદ્રુમ સૂક્તરત્નમંજૂષા
ગૃહસ્થો પર મમત્વ કરતો, તેમની ચિંતાથી બળતો અને સદા પાપથી નહીં અટકેલા મનવાળો તું, તારા અને તે ગૃહસ્થોના પાપે સંસારમાં રખડવાનો છે. १३/४७ त्यक्त्वा गृहं स्वं परगेहचिन्ता
तप्तस्य को नाम गुणस्तवर्षे ! ? । आजीविकास्ते यतिवेषतोऽत्र, सुदुर्गतिः प्रेत्य तु दुर्निवारा ॥१००॥
હે સાધુ! બીજાના ઘરની ચિંતામાં બળતા તને તારું ઘર છોડીને શું લાભ થશે? અહીં સાધુવેશથી આજીવિકા મળશે, પણ પરલોકમાં તો દુર્ગતિ અનિવાર્ય છે. १३/४८ कुर्वे न सावद्यमिति प्रतिज्ञां,
वदन्नकुर्वन्नपि देहमात्रात् । शय्यादिकृत्येषु नुदन् गृहस्थान्, हृदा गिरा वाऽसि कथं मुमुक्षुः ? ॥१०१॥
‘હું સાવદ્ય નહીં કરું એવી પ્રતિજ્ઞા કરીને માત્ર શરીરથી ન કરતો પણ મન-વચનથી શય્યા(ઉપાશ્રય) વગેરે કાર્યોમાં ગૃહસ્થોને જોડતો રહે છે, તો તું મુમુક્ષુ કઈ રીતે છે ? (અથવા મુમુક્ષુ એવો તું ગૃહસ્થોને કેમ જોડતો રહે છે ?)
