________________ વેપારી એને ઊભો રાખી કહે છે, “કેમ ભાઈ ! આપણા પૈસા?' પેલાએ મનમાં શું આવ્યું તે વેપારીની પાઘડી જ ઉછાળી કહે છે, બેસો બેસો હવે પૈસા જ પૈસા કરો છો તે ?' કહી ચાલતો થયો. વેપારી અવસર જોઈ ગમ ખાઈ ગયો. નોકર પેલાને મારવા જતો હતો પણ શેઠે એને રોક્યો; કહે છે, “જવા દે એને; અવસરે વાત.” દાડો કર્યા વિના પાઘડી પહેરી લઈ ઘરે આવ્યા. નોકર એના ઘરે ગયો. બીજે દિવસે આ નોકર, સમજદાર નહિ, તે બીજાને કહે છે કે, ફલાણા માણસે અમારા શેઠની પાઘડી ઉછાળી...” લોકો હસવા લાગ્યા, “આ વેપારી કેવો માલ વિનાનો તે પાઘડી ઉછાળનારને જતો કર્યો !" લોકમાં નમાલા તરીકેની ખ્યાતિ થઈ. કહો, મૂર્ખનોકરે શું કર્યું? ડહાપણ કેમૂર્ખતા ? પાઘડી ઉછાળ્યાનું બહાર કહેવાય ? પણ નોકર જાણે કે, “હું પેલાને હલકો પાડી શેઠ પ્રત્યે લોકમાં લાગણી ઊભી કરું.” એમ લાભની બુદ્ધિથી પણ કામ મૂર્ખતાનું કર્યું, શેઠના નુકસાનમાં ઉતાર્યું. આવા મૂર્ખ મિત્ર હોય એ ખોટા. વેપારીએ તો દીર્ધદષ્ટિથી ગમ ખાધી હતી, એટલે જ અવસર આવ્યે પેલા પાઘડી ઉછાળનારને એવો ભીંસમાં લીધો કે બિચારો, બાપ રે બાપ !પોકારે. શેઠના નમાલાપણા પર હસનારા હવે સમજ્યા કે ગમ કેમ ખાધેલી, હવે શેઠની બુદ્ધિના વખાણ કરવા લાગ્યા; પણ પેલા નોકરે તો એક વાર નુકસાન પહોંચાડ્યું; કેમકે મૂર્ખ મિત્ર હતો. ઘરની વાત બહાર કરનારા મૂર્ખ મિત્ર : ઘરની વાત બહાર ગાનારા પણ આવી જ મૂર્ખતા કરે છે. સાસુ બહાર વાત કરે કે, “મારો છોકરો તો સારો છે પણ બિચારાને આ વહુ બહુ હેરાન કરે છે ! જુઓ એ જાણે “આમ કહીને લોકોમાં છોકરા માટે સારી લાગણી ઊભી કરું. પરંતુ લોક માનશે કે “છોકરો નમાલો લાગે છે તે બાઈડીથી દબાઈ જાય છે. બીજી બાજુ પેલી વહુની નિંદા કરશે અને કર્ણોપકર્ણ એ સાંભળીને વહુ ગુસ્સે ભરાશે ! તે પછી રોષ અનોખો વાર્તાસંગ્રહ 92.
