________________ 40 પ્રતિદ્વાર ૧૪મું - વંદનના દોષ 32 (4) પરિપિંડિત - ઘણાંને એક વંદનથી વાંદે, અથવા શબ્દોને છુટા ન કરે, અથવા સાથળ ઉપર હાથ રાખી વાંદે. (5) ટોલગતિ - તીડની જેમ આગળ-પાછળ કૂદકા મારતો વંદન કરે તે. (6) અંકુશ - ઊભેલા, સૂતેલા કે અન્ય કાર્યમાં વ્યગ્ર ગુરુને શિષ્ય ચોલપટ્ટા-કપડા વગેરેથી કે હાથથી અવજ્ઞાથી હાથીની જેમ ખેચીને વંદન કરવા માટે આસન પર બેસાડે છે. ત્યારે હાથ જોડીને વિનયપૂર્વક કહેવું જોઈએ, “આપ બિરાજો જેથી વંદન કરું.” અથવા રજોહરણને અંકુશની જેમ બે હાથથી પકડીને વંદન કરે છે. અથવા અંકુશથી આક્રાંત હાથીની જેમ માથુ ઊંચુંનીચું કરતા વંદન કરે તે. (7) કચ્છપરિગિત - ઊભો હોય કે બેઠો હોય ત્યારે કાચબાની જેમ આગળ-પાછળ હાલે તે. (8) મત્સ્યોદ્રત્ત - ઊભા થતા કે બેસતા પાણીમાં રહેલા માછલાની જેમ ઊછળે છે. અથવા એકને વંદન કરી તેમની બાજુમાં બીજાને વંદન કરવા માછલાની જેમ શરીર ફેરવે છે. (9) મનઃપ્રદુષ્ટ - સ્વ-પર નિમિત્તે થયેલા મનોદ્વેષપૂર્વક વાંદે. સ્વનિમિત્ત = ગુરુએ શિષ્યને જ કંઈક કઠોરવચન કહ્યું હોય તે. પરનિમિત્ત = ગુરુએ શિષ્યના મિત્ર વગેરેની સામે કંઈક અપ્રિય કહ્યું હોય તે. (10) વેદિકાબદ્ધ - વંદન કરતી વખતે બે હાથ બે ઢીંચણની ઉપર રાખે, નીચે રાખે, બાજુમાં રાખે, ખોળામાં રાખે કે એક ઢીંચણને બે હાથની વચ્ચે રાખે. (11) ભજંત - “ગુરુ મને ભજે છે કે ભજશે.” એમ વિચારીને હે ગુરુજી ! અમે આપને વંદન કરવા ઊભા છીએ.' એમ કહીને વંદન કરે.
