________________ તરવું એ છે એવો નિશ્ચય છે. ગુરુ પ્રત્યે શ્રદ્ધા હતી માટે મનમાં કોઈ વિકલ્પ નથી. માટે ગુરુ પાસે બાળક બની ગયા તો તે તરી ગયા. ગુરુ શોધવા પહેલાં બધો જ નિર્ણય કરી લો, નિર્ણય કર્યા પછી એમને ગૌતમ માની લો. પછી ગુરુ કહે તેમ કરો તો એકાંતે કલ્યાણ જ છે. ગુરુના હૃદયને ભેદીને ચાલ્યો જાય તે શિષ્ય. તેને અષ્ટ મહાસિદ્ધિ સાથે જ છે. શિષ્ય જો ગુરુની સાથે રહેતો હોય પણ આજ્ઞામાં વર્તતો ન હોય તો તે પાસે હોવા છતાં દૂર જ છે. જે ગુરુથી હજારો માઈલ દૂર હોય પણ ગુરુની આજ્ઞા પ્રમાણે વર્તતો હોય તો તે દૂર હોવા છતાં પણ નજીક છે. આત્મામાં રહેલા અનંત ગુણોનું ચિંતન કરી પોતાના આત્માને વર્તમાનમાં દોષિત જોઈ તેની ઉપર કરુણા વરસે. આત્માના અનંત ગુણ વૈભવના દર્શન કરી તેને પામવાનો તલસાટ જાગે. પોતાનામાં રહેલા સમ્યગુ જ્ઞાનથી મુનિ સ્વના આનંદને વેદે છે, ભોગવે છે. તે જ જ્ઞાન સારભૂત છે. બીજું બધું અસાર છે. પોતાના આત્મગુણોનો પોતે નિર્ણય કરે બાકી બધો ક્રિયા–કલાપ વ્યર્થ છે. આત્માની રમણતા માટેના આચાર–ક્રિયામાં મગ્ન બની સ્વના આનંદને અનુભવવાનો છે. સ્વપરિણતિ = પોતાના ગુણો રૂપે પરિણમન પામવું તે. પરપરિણતિ = પુલ - પરદ્રવ્ય રૂપે પરિણમન પામવું તે. મહાત્માઓને હવે માત્ર એક જ લક્ષ હોય કે આત્મવીર્ય કઈ રીતે ગુણોમાં પરિણમન પામે? માત્ર બાહ્ય ક્રિયાનું જ લક્ષ હોય તો તે પોતાના ધર્મના કારણભૂત બનતી નથી. તેનો નિર્ણય હોય કે સર્વજ્ઞકથિત શાસન અને તેનું આગમ–આ બે મારા છે તે સિવાય જગતમાં મારું કાંઈ જ નથી. તો તે જ્ઞાન ચર્યા શ્રેષ્ઠ છે. તે સિવાયની ક્રિયા વ્યવહારથી સારી લાગે, ધર્મ કહેવડાવે પણ તે માત્ર કાયકલેશ જ છે. માત્રક્રિયા દ્વારા નિર્જરા થતી નથી, માત્ર બંધ જ થાય છે. જીવ પરાધીનતા (કાયા) પામીને, અનેક જીવોની હિંસા કરીને, જ્ઞાનસાર-૨ // 81
