________________ બોલે તો ય મૌની. યોગી-ભોગી - વક્તા - મૌની - અનુપયોગ ઉપયોગી' સતત ઉપયોગમાં જ રહે. સાધુ જીવન જ એવું જીવે કે તેની સહજ પ્રભાવના થાય. બીજી કઈ પ્રભાવના કરવાની છે? આપણે જે સ્થાનને પામ્યા છીએ તેની ગંભીરતા જાય તો લોકો વિચારે કે 'આ આવા છે તો એ બોધિદુર્લભ બની જાય. 1) જ્ઞાનગુણથી જે વસ્તુ જેવી હોય તેને તે રીતે જાણવી. 2) દર્શન ગુણથી સ્વ સ્વભાવમય બનવાની રુચિ. 3) ચારિત્રગુણથી તે-તે સ્વભાવમય બની જાય. 4) તપ ગુણથી કોઈ પણ પ્રકારની ઈચ્છા તેને જાગે જ નહિ. સાધુ આત્મગુણોમાં રમણતા કરે છે, ને પુલના ગુણોને છોડી દે છે. પછી ગોચરી કેવી લાવે? અરસ-નિરસ આહાર લાવે જેમાં આંખ ચોંટે નહીં તેવું તેને લાવીને આપે. આવ્યા પછી આનંદ પામે, આવો આત્મા વાપરીને પણ નિર્જરા કરે છે. સ્વદ્રવ્ય–ગુણ–પર્યાયની જે ચર્યા છે તેનાથી જ આત્મા સંતોષ પામી શકે છે. જે જ્ઞાન સ્વરૂપને સ્વભાવમય બનાવી તેમાં જ રમણતા કરાવનારું બને તે જ શ્રેષ્ઠ ચર્યા છે. * જૈન શાસનમાં બે વાત પર ભાર મુકવામાં આવ્યો છે. (1) પરસંગ અને (2) પરભાવ હેય છે. * પરભાવ અનુભવ = પુદ્ગલમય બની જવું. * પરસંગ = પુદ્ગલાદિનો સંયોગ * પરભાવ પુદ્ગલાદિના સંયોગથી ઉત્પન્ન થતો લાગણીના પરિણામ. પરદ્રવ્યનાં ગુણો અને પર્યાયોમાં રમણ કરવું અનુભવવું તે આત્મા માટે અહિતકારી છે. નિશ્ચયવાદ પરભાવને હેય બતાવે છે. પરસંગને હેય જ્ઞાનસાર-૨ || 70
