________________ શિષ્યનું હિત જ થાય. માટે ગુરુકૂળવાસ સેવવો જ પડે, ગુરુ પાસે વફાદારી રાખવી જ પડે. વિનય-વિવેક જ્ઞાનના પરિણામો ઉત્તરોત્તર વૃધ્ધિ પામે, નહિતર પંડિત બની જાય અને સભાઓ ગજવે પણ અંદરમાં પરિણામ ન પામે. * મનમાં ભણવાનું નથી પણ ઘોષપૂર્વક બોલીને ભણવાનું છે. તેમાં કાના–માત્રા-અનુસ્વાર પદ–અક્ષરવિ. એના ધ્યાનમાં આવી જાય. બીજાને ખલેલ ન પહોંચાડે અને બીજામાં પોતે જાય નહિં એ રીતે ઘોષપૂર્વક 12 વર્ષ સુધી સૂત્રો ભણે, અર્થને ભણે પછી 12 વર્ષ સુધી જ્ઞાનને અનુભવવાળું બનાવે. એટલે જીવન જ ધ્યાનરૂપ બની જાય. ધ્યાનરૂપે ક્રિયા બની જાય એટલે કંટાળો - ખેદ એના જીવનમાં ન પ્રવેશે. આજે તો એકની એક વાત વારંવાર આવે તો ઉદાસીન બની જાય. પોતાની ઇચ્છા મુજબ ન બને તો ખિન્ન બની જાય કારણ કે તેણે જ્ઞાનને ધ્યાનરૂપ બનાવ્યું નથી. જો મોટેથી ગોખે તો પોતાની ભૂલ બીજા બતાવી શકે. આખો અક્ષર અડધો અક્ષર હોય તો એ રીતે જ બોલાય તો જ્ઞાનાવરણીયનો ક્ષયોપશમ થાય. અક્ષરમાં ભૂલ થાય તો જ્ઞાનાવરણીય કર્મ બંધાય. જ્ઞાનની વિરાધના થાય. માટે ગુઢ પાસે વિધિપૂર્વક સૂત્રાદિ લેવાનાં. પુસ્તકો છપાયા માટે ગરબડ થઈ, જાતે કરી શકે, નહિ તો ગુરુ વગર થાય નહિ. પુસ્તકનો પરિગ્રહ વધ્યો, આગમો કંઠસ્થ કરવાનું ઘટયું ગૃહસ્થ પરિચય, બાહ્ય પ્રવૃત્તિ વધી. ગુઢના શરણમાં જવું જ પડે. 'જ્ઞાન માનને તોડવા ભણવાનું વર્તમાનમાં જ્ઞાનદશા નબળી પડી માટે ભૂલાઈ જાય. હાથી ગર્જના કરે એમ માનને તોડવા માટે જ્ઞાન ભણવાનું. શરમ નડે એ ગોખી ન શકે. ગુઢ પાસે આવીને ભણવાની મૂળવિધિ છે. જ્ઞાન વિનય વિના ચડે નહિ. વિનય જ્ઞાનસાર-૨ // 195
